Het was niet voor het eerst dat gisteren Nelis De Jongere (Neil Young zeggen de Canadezen), Antwerpen aandeed. In juni 2016, nu drie jaar geleden, kwam hij al aanzetten met Promise of the Real (POTR), een band waartoe enkele kinderen van countryzanger Willy Nelson behoren. Persoonlijk vond ik het toen een wat rare combinatie, al is de akoestische Young nooit vies geweest van landelijke liederen. Ik heb het toen niet kunnen checken, omdat een tocht naar Oekraïne roet in het eten strooide. Een concert dat ik maar beter snel wou vergeten, vanwege mijn niet deelname. Sinds zijn recente doortochten in Lokeren en Vorst met Crazy Horse, waar hij er behoorlijk hard en ook wat routineus tegen aanging, en hij het uitspinnen van zijn nummers nog niet had verleerd, waren de verwachtingen om heel eerlijk te zijn niet zo heel hoog gespannen. Ik heb ook niet de gewoonte om op voorhand uit te vissen wat hij tijdens de huidige tournee al afwerkte, in de buurlanden.
Neil op zijn best.
Besluit: dit concert in Antwerpen behoort tot de drie beste Young verschijningen die ik ooit meemaakte. De andere twee dateren van 1976 (25 maart) en 1987 (28 mei). Dat wil dus best wat zeggen. Na wat speurwerk via Youtube, kom ik er snel achter, dat ik niet de enige ben die er vandaag zo over denkt.
Wat een verademing om Neil Young zijn songs opnieuw te horen brengen zoals hij ze vele jaren geleden schreef, zij het nu nog voller, dynamischer en muzikaler dan toen. Best verassend dat in zijn setlist een heel pak Crazy Horse nummers zitten, en quasi niets wat hij de laatste 30 jaar aan vinyl of CD toevertrouwde. Blijkbaar put hij uit een lijst van 50 songs, en selecteert er voor elke stad een twintigtal, om er een twee en een half uur durende set met te vullen. Dit in tegenstelling tot wat Teleticketservice ons een paar dagen geleden nog trachtte wijs te maken. Namelijk, dat het concert zou duren van 21 tot 22:30. Mis poes. In vergelijking met Nederland, een dag later, kregen zij ‘amper’ zeventien songs, gedurende een slechts twee uur durende set, en geen enkele verassing.
Het concert, voert je in een roes door een viertal stadia: binnenkomen via enkel snoeiharde nummers, gevolgd door een akoestische set, volgt de tocht naar het hoogtepunt en uiteraard nog een toegift.
Met zes man bezetten ze het podium, waarbij de naast de drummer opgestelde congaspeler nog het minst opvalt. De pet dragende bassist, weet van wanten, en Neil’s vingeroefeningen op de gitaar worden mooi ondersteund door de twee overige jonge gitaristen. Dat ze niet aan hun proefstuk toe zijn was duidelijk te horen. De nummers volgden elkaar op in een snel tempo, en we waren drie kwartier ver in het concert vooraleer Neil voor het eerst deze avond zijn legendarische woorden ‘How are you doin’ tot het publiek richtte. Halverwege de set trok hij zijn openhangend ruitjeshemd helemaal uit, en werd pas goed zichtbaar wat er zijn t-shirt stond. Een tekening van de Rocking Chair die we kennen van de hoes van een legendarisch Howlin’ Wolf album uit Wolf’s Chess tijd. Het doet deugd te zien dat ook sterren van wie wij zelf T-shirts dragen zelf heel gewoon door het leven gaan, en ook eenvoudigweg een T-shirt van een van hun idolen dragen.
Bon, laten we stilstaan bij wat onze oren aan geluidsvoedsel kregen voorgeschoteld. Zelfs de wat langere songs, Love to Burn nog aan het begin en Danger Bird, op weg naar het einde bleven binnen het originele formaat, en dus onder de 6 a 7 minuten grens, en dat is behoorlijk kort naar Young normen.
Neil naar het strand.
Een verrassing mag wel On The Beach genoemd worden. Het was geleden van 1974 dat hij het nummer nog met een band speelde. Titeltrack van een lp waar ik toch altijd behoorlijk sceptisch heb tegenover gestaan, en nooit heb begrepen, waarom die in diverse overzichtslijsten zo hoog scoort, terwijl de man zoveel betere platen uitbracht. Misschien toch morgen nog eens uit de kast halen, je weet maar nooit. Tijden veranderen en geesten rijpen, probeert men mij nog regelmatig Diets te maken. Een eerste hoogtepunt kwam er snel aan toen hij Mr Soul inzette. Een nummer dat nog regelmatig op de setlist voorkomt, ook al dateert het uit zijn Buffalo Springfield dagen. De versie hier ondersteund met twee extra gitaren, en een naar Satisfaction riekende riff ging er in als koek. Het werd nu wel meer dan duidelijk, dat POTR niet enkel countrysongs leerden toen ze in de voetsporen van papa traden.
Akoestisch kregen we Old Man, From Hank to Hendrix, Are you ready for the Country en Long May you Run van de Stills-Young band periode.
Dat Neil nog steeds een boodschap met zich voert, zal niemand ontgaan zijn. De lichtgevende LOVE balk op een van de versterkers. Het standbeeld van de Indiaan dat Neil steeds meevoert, de gebroken pijl (broken arrow) in het testbeeld op de twee grote schermen links en rechts hoog naast het overigens behoorlijk lage podium. Het is geleden van 2007, in de O2, waar Zeppelin aantrad dat ik nog een dergelijke eenvoudige podium opstelling mocht aanschouwen.
Wie indiaan zegt, zegt uiteraard ook Cortez The Killer, een nummer van het album Zuma uit 1975, dat niets aan actuele waarde heeft ingeboet. Het blijft boeien ook zonder de begeleiding van Crazy Horse. He came dancing across the water, with his galleons and guns. Een beetje geschiedenis kan er wel bij.
Overigens kregen we na het rustpunt van de akoestische set, een loeiharde versie van F*!#in’ Up. Niet dat we iemand in slaap zagen, maar iedereen was opnieuw klaarwakker. Terug naar 1979 voor een Hey Hey, My My (Into the Black), het achtste Crazy Horse nummer van de avond, waarin Neil tijdens de woorden ‘It’s better to burn out than to…’ een stap achteruitzette, en het onhoorbaar werd wat hij echt zong. Ik meen mij te herinneren dat na de dood van Cobain hij ooit zei, van dit nooit meer te zingen.
Volgde onmiddellijk Throw Your Hatred Down, waarin we aangemaand worden de wapens neer te leggen.
Hoe beter een show eindigen dan met de koorzang Keep on Rocking in the Free world. Dik acht minuten lang, met een paar reprises aan het einde, waarbij de temperatuur in de zaal steeg tot kookpunt. Het was mooi.
Als toegift kregen we nog Roll Another Number (For the Road).
Wat kregen de Duitsers, enkele dagen eerder, wat wij niet kregen?
Powderfinger, Everybody knows this is Nowhere en Like a Hurricane, zei het dan wel verspreid over drie steden. Men kan niet overal tegelijk zijn.
Zelf had ik niet te klagen over mijn zitplaats in het publiek. Blok 115 rij 17, dat is het eerste blok rechts van het podium. Schitterende kijk op het gebeuren, maar toch verdient de cameraman die regelmatig op de vingers van Neil zat met zijn rechtstreekse beelden naar de twee grote schermen een grote pluim. Wat daarbij opviel was het gemak waarmee Young zijn gitaren beroerde, de Tremelo hanteerde, en af en toe wisselde van fingerpicking naar een plectrum dat voor hem bij de microfoon standaard op zijn Ipad lag. De handen vertonen de klasse, maar ook de leeftijd, 73 reeds, van deze uitgeweken Canadese boer. ‘Old man look at my life….’ Het wat uitgedunde haar handig verscholen onder een traditionele zwarte hoed, torent boven een nog redelijk rimpelloos gezicht. Op zijn wat ijle stem lijkt de tijd weinig vat te hebben. Voorlopig kan hij er nog , naar ons gevoel, dik tien jaar met doorgaan. Tot de volgende passage in ons landje.
Naschrift: nog nooit ben ik zo snel van, de Slachthuislaan naar de E17 gereden als gisteravond. Tegen de stroom in, via de konijnenpijp, de ring vermijdend. Wie zei daar dat er in Antwerpen file problemen zijn? Onthouden voor later.
———————————————————————————————
Sadelers Concertlist (extract NY tussen 1976 en 2019 – 10 concerten)
1976-03-25, Vorst Nationaal, Brussels, Belgium (solo en met Crazy Horse)
acoustic solo
Tell Me Why
Mellow My Mind
After The Gold Rush
Too Far Gone
The Needle And The Damage Done
A Man Needs A Maid
No One Seems To Know
Heart Of Gold
w/ Crazy Horse
Country Home
Don’t Cry No Tears
Down By The River
The Losing End
Like A Hurricane
Lotta Love
Drive Back
Southern Man
Encore
Cortez The Killer
Cinnamon Girl
1987-05-28, Vorst Nationaal, Brussels, Belgium met Crazy Horse
Mr. Soul
Cinnamon Girl
The Loner
Down By The River
Name Of Love
Heart Of Gold
See The Sky About To Rain
When Your Lonely Heart Breaks
Too Lonely
Opera Star
Cortez The Killer
Sugar Mountain
Comes A Time
Mideast Vacation
American Dream
Long Walk Home
Powderfinger
Like A Hurricane
Encore
Hey Hey, My My (Into The Black)
1993-07-04, Werchter Festival, Werchter, Belgium met Booker T. & The MGs
Mr. Soul
The Loner
Southern Man
Helpless
Like A Hurricane
Love To Burn
Motorcycle Mama
Separate Ways
Powderfinger
Only Love Can Break Your Heart
Harvest Moon
The Needle And The Damage Done
Live To Ride
Down By The River
Encore
All Along The Watchtower
1995-08-25, Pukkelpop Festival, Hasselt, Belgium met Pearl Jam
Big Green Country
Song X
Act Of Love
Downtown
Mr. Soul
Scenery
Comes A Time
The Needle And The Damage Done
Don’t Let It Bring You Down
Mother Earth (Natural Anthem)
Throw Your Hatred Down
Cortez The Killer
Powderfinger
Encore
Rockin’ In The Free World
1996-07-07, Werchter Festival, Werchter, Belgium met Crazy Horse
Hey Hey, My My (Into The Black)
Down By The River
Powderfinger
Big Time
Slip Away
The Needle And The Damage Done
Sugar Mountain
Cinnamon Girl
F*!#in’ Up
Encore
Cortez The Killer
Music Arcade
Like A Hurricane
Encore 2
Sedan Delivery
Rockin’ In The Free World
2001-06-18, Flanders Expo, Ghent, Belgium met Crazy Horse
Don’t Cry No Tears
I’ve Been Waiting For You
Love And Only Love
Piece Of Crap
Goin’ Home
When I Hold You In My Arms
From Hank To Hendrix
Don’t Let It Bring You Down
Pocahontas
After The Gold Rush
Standing In The Light Of Love
Gateway Of Love
Hey Hey, My My (Into The Black)
Like A Hurricane
Encore
F*!#in’ Up
Cortez The Killer
2008-02-12, Stadschouwburg, Antwerpen, Belgium met Ben Keith, Rick Rosas, Ralph Molina, Anthony Crawford and Pegi Young
From Hank To Hendrix
Ambulance Blues
Sad Movies
A Man Needs A Maid
No One Seems To Know
Try / Harvest
After The Gold Rush
Mellow My Mind
Love/Art Blues
Don’t Let It Bring You Down
Cowgirl In The Sand
Old Man
Encore
Mr. Soul
Don’t Cry No Tears
Dirty Old Man
Spirit Road
Bad Fog Of Loneliness
Winterlong
Oh, Lonesome Me
The Believer
No Hidden Path
Encore
Cinnamon Girl
Encore 2
Rockin’ In The Free World
Encore 3
The Sultan
2013-06-08, Vorst Nationaal, Brussels, Belgium met Crazy Horse
Love And Only Love
Powderfinger
Psychedelic Pill
Walk Like A Giant
Hole In The Sky
Comes A Time
Blowin’ In The Wind
Singer Without A Song
Ramada Inn
Cinnamon Girl
F*!#in’ Up
Surfer Joe And Moe The Sleaze
Welfare Mothers
Mr. Soul
Hey Hey, My My (Into The Black)
Encore
Roll Another Number
Everybody Knows This Is Nowhere
2014-08-05, Lokerse Feesten, Lokeren, Belgium met Crazy Horse
Down By The River
Powderfinger
Standing In The Light Of Love
Days That Used To Be
Living With War
Love To Burn
Name Of Love
Blowin’ In The Wind
Heart Of Gold
Barstool Blues
Psychedelic Pill
Cortez The Killer
Rockin’ In The Free World
Encore
Be The Rain
Who’s Gonna Stand Up?
2019-07-09 Antwerp Sportpaleis
Mansion on the Hill – (Neil Young & Crazy Horse cover)
Over and Over – (Neil Young & Crazy Horse cover)
Mr. Soul – (Buffalo Springfield cover)
Love to Burn – (Neil Young & Crazy Horse cover)
The Loner – (Neil Young cover) (tour debut)
When You Dance, I Can Really Love – (Neil Young cover)
On the Beach – (Neil Young cover) (live debut by NY+PotR; first since 2003)
Unknown Legend – (Neil Young cover)
From Hank to Hendrix – (Neil Young cover)
Old Man – (Neil Young cover) –
Are You Ready for the Country? – (Neil Young cover)
Long May You Run – (The Stills–Young Band cover)
Fuckin’ Up – (Neil Young & Crazy Horse cover)
Cortez the Killer – (Neil Young & Crazy Horse cover)
Cinnamon Girl – (Neil Young & Crazy Horse cover)
Danger Bird – (Neil Young & Crazy Horse cover)
Hey Hey, My My (Into the Black) – (Neil Young & Crazy Horse cover)
Throw Your Hatred Down – (Neil Young cover)
Rockin’ in the Free World – (Neil Young cover)
Encore:
Roll Another Number (For the Road) – (Neil Young cover)
20 nummers
