Sadeler's blog

31 januari, de dag waarop de koning zich richt tot ‘de gestelde lichamen’, ook wel de laatste dag waarop terugblikken op het vorig jaar nog net mag, en een nieuw jaar in gang wordt geschoten. Er is dankzij Nelis Dejongere, de laatste dagen heel wat te doen rond Spotify. Dat is die beker die vooralsnog aan ons voorbijging. Via een selecte Kringwinkel keuze valt namelijk een behoorlijk alternatief te verwezenlijken.  En er zijn hier en daar nog wel enkele echte platenwinkels die overleefden, en zelfs Mediamarkt biedt gelukkig nog steeds mooi spul aan. En dat bleek nog maar eens tijdens een laatste passage, in de periode van korte dagen en lange nachten, bij deze gigant, waarje nog altijd het echte zoekproces kan beleven.  Een tijd waarin elk radiostation, zich begeeft aan een top honderd of meer, waarbij overdrijven de boventoon voert.  Want hoe kom je anders op het idee een top 2000 samen te stellen.  Toegegeven het is een makkelijke manier van uren vullen met muziek waar niemand last van heeft. Ze kunnen weinig fout doen, en laat ons eerlijk zijn, wie ligt wakker van de volgorde.  Of een nummer nu op 1875 staat of op 604, dat maakt geen moer uit.  Trouwens dat die rangorde bepaald werd door de luisteraars, dat gelooft niemand. Toch? Wat er in de hoogste regionen zweeft, ook is intussen ook bij iedereen gekend.  Elk station heeft zijn klassiekers, en zijn pappenheimers die er voor zorgen dat de slappere versie van Fleetwood Mac met een schabouwelijk nummer zich nestelt naast een albumtrack van Pearl Jam.  ‘Nog een glaasje wijn?’  ‘Dank je wel.’ Die lijsten zijn niet meer of niet minder dan het herhalen van de serie De Kampioenen, maar dan op radiovlak. Overigens kocht ik eindelijk dit jaar die bewuste cd van Pearl Jam, voor de prijs van 1 euro.  Iemand moet hem beu geworden zijn, en heeft het kleinood uiteindelijk naar een kringwinkel gebracht.

Die kringwinkels zijn een uitgelezen manier, om voor de prijs van een zilveren schijfje, verschillende artiesten te leren kennen, zij het dikwijls met vertraging.  Dikwijls met jaren vertraging.  Dit jaar Beck gekocht.  Nee niet de Jeff, wel die andere, en toegegeven hij kan nummers maken. Maar net niet genoeg om er een top cd met te vullen.  Het coronajaar 2021 zal voor ons het jaar van Emmylou Harris blijven.  Een jaar eerder ‘herontdekt’, en nu volop onze schade ingehaald.  Zelfs via een box van alweer jaren geleden.  Een andere beste koop was de mij onbekende live CD van Gram Parsons uitgevoerd en opgenomen in de seventies.  Wat zou Emmylou eigenlijk denken over Keith R. zonder wie Parsons misschien nog onder ons of bij haar zou zijn geweest?

Een streepje klassiek mag altijd en zeker als het via de bekoorlijke stem van Sarah Brightman tot ons komt. Uiteraard weer teveel gekocht, en dat leidt dan weer tot te weinig plaats om nog te stockeren.  Volgend jaar wordt het anders. Maar zeg nu zelf, je kan toch geen blues cd van Jeremy Spencer laten liggen, ook al heb je van de bewuste cd  nog nooit gehoord. De uren luisterplezier, na datum blijven beklijven.  Ik laat nooit spullen liggen van John MacLaughlin, dat mag blijken uit het overzicht.  De man nog ooit nog aan het werk zien, zal meer dan waarschijnlijk niet meer lukken, vanwege leeftijd en  de stilaan in zijn vingers kruipende kwaaltjes.  Een andere ontdekking tijdens de laatste paar jaar is zeker en vast Al Di Miola.  Wie wil kan eenvoudig bevriend worden  met hem via facebook.  Wat hij met een aantal Beatles nummers heeft gedaan is superieur. Regelmatig ‘live’ te horen via zijn eigen facebook kanaal.

Kringloopwinkels zijn tegenwoordig ook een vindplaats voor wie op vinyljacht wil. Toegegeven je moet er snel bij zijn, en daarbij komt, af en toe,  de eindeloze vrijheid van de jong gepensioneerde goed uit. Toch al een paar keer meegemaakt dat een medewerker de rekken komt bijvullen net na het binnenkomen, en dat er geen andere vinylfanaat aanwezig is, want dat laatste is de pest.

Prachtig vinyl gekocht dit jaar Humble Pie, The New Inspiration, Mahavishnu Orchestra, The Bee Gees of zelfs Elvis.

Uiteraard blijf je voor nieuw materiaal aangewezen op Mediamarkt.  Ik blijf het vertikken om de makkelijke weg op te gaan en te kopen via Bol of andere punt kommen. De herinnering aan de woensdagnamiddag bij Kiekens, in de Zoutstraat, waar je met een nieuwe lp van Floyd of Zeppelin naar buiten stapte daar kan geen webshop tegenop.  Zelfs al moest je uiterst voorzichtig fietsen, wilde je niet hebben dat de plaat tussen de spaken van je voorwiel terechtkwam, en duurde het nog minstens een uur eer de naald dan eindelijk door de groef kliefde.  Erfgoed moet in ere gehouden worden.  Een vijftiental cd’s moeten de business gaande houden, want wanneer niemand nog cd’s koopt in een werkelijke winkel, pas dan zijn we nog een stuk verder van huis.   Er zijn al bibliotheken bekend die alle cd materiaal hebben buitengegooid. Vermoedelijk op de schroothoop. Geloof me vrij maar de ‘oudjes’ brengen nog steeds materiaal uit op CD en nu soms ook weer op vinyl.  John Lord, Rod Stewart, Neil Young, Mick Fleetwood, Clapton, Tom Jones en Van Morrison,  zijn maar enkele namen   En dan zijn er nog  de vele honderden heruitgaven waaruit moeilijk kiezen valt, al was de keuze voor Michel Chapman dit jaar wel makkelijk.  Plots duiken ook een aantal opnames op van liveconcerten daterend uit de jaren zestig, opgenomen in ons land. Bijvoorbeeld in Moeskroen (Small Faces Live in ’66) of tijdens Jazz Bilzen (de Bonzo Dog Band), en wie weet wat ligt er nog op de plank.

De topplaat van 2021 is voor ons de nieuwste worp van Robert Plant en Alison Krauss, waar we graag dieper op ingaan, in een volgende aflevering.

Op nummer 27, een gigantische ontdekking.

Vinyl uit vervlogen tijden.

Afgelopen jaar zeer genoten van de nummers 2 en 3 uit de boekenlijst