Facebook link
Friesland weekend.
Even op en neer naar Friesland, ligt toch wat moeilijker dan ingeschat. Op een vrijdag via E17 richting Breda rijden, vergt wat geduld. Al vanaf Haasdonk liep een en ander strop. Verder voor Breda en op de snelweg naar Utrecht, floepen om de haverklap borden aan met bericht: 50 per uur aanbevolen snelheid. En dat zorgt er voor dat bij ongeveer elke op en afrit je in een accordeonnetje terecht komt. Kort na de middag aangezet, en nog wat boodschapen verricht. Zeker niet meer dan een uur, en toch zit ik hier nu bij Noordeloos, met zeker nog 150 km voor de boeg. Reken maar dat het rond negenen zal zijn eer ik te Aldeboarn zal landen. Mijn plan om ook nog even bij een tjasker, een spinnekopmolen en de al dan niet gecompleteerde romp van Tijnje halt te houden, berg ik voorlopig op. Misschien zondag… we zien wel. Nu even concentreren op de vergadering van Tims Nederland en Vlaanderen morgen. En dat kan bij een kop Starbucks koffie hier langs de snelweg.
The International Molinological Society Nederland en Vlaanderen kwam samen om enerzijds naar jaarlijkse gewoonte en plicht te vergaderen. Dit keer gekoppeld aan een dag met voordrachten over windmotoren. Er komen er nog verschillende voor in Friesland. Wij kennen ze voornamelijk via Amerikaanse westerns, waar je ze op Texaanse boerderijen aantreft. In de namiddag werden enkele onla,ngs gerestaureerde exemplaren bezocht. Grote metalen monsters lijken het van op enige afstand. Nog best te vergelijken met mini ijzertorentjes waarop dan een wiekencirkel is gemonteerd van meerdere meters doormeter. Voorzien van rotorbladen, zoals je ze ziet op verbusselde molenwieken, of bij kleine vliegtuigen. Vrij impressionant als het geheel zich in beweging zet. Alle deelnemers kregen een A0 formaat poster met afbeeldingen van alle nagenoeg overgebleven windmotoren uit Nederland, aangevuld met enkele exemplaren uit de omringende landen. Het restant posters kan per stuk aangeschaft worden voor 10 euro per stuk, uiteraard met bijbetaling van de portokosten, want dergelijke grote posters zijn niet zomaar op te plooien.
Spinnekoppen, Tjaskers en molenkappen.
Ik help mijn gastheer nog even bij het perenplukken. We voeren wat hout aan voor de haard waar ik overigens behoorlijk lekker van heb genoten afgelopen weekend.
Ik bliojf nog wat ter plaatse om enkele Spinnekoppen te fotograferen. Eigenlijk miniversies van de gekende wipmolens die je vooral in Zuid-Holland, Utrecht en Noord-Brabant ziet. Molentjes om water over te pompen, met een vrij klein molenkot. Hrert molenkot boven een piramideachtige onderbouw, belegd met rode dakpannen. Bij de wipmolens fungeert de onderbouw als woning van de watermolenaar. Ik kon er drie benaderen via de erven van enkele boerderijen. De weiden die er omheen lagen waren behoorlijk drassig, wat in eersyte plaats ee,n stel natte voeten opleverde. De reservespullen kwamen handig van pas.
Ik hadt nog een, tjasker, een nog kleinere versie van een waterpompmolen op mijn verlanglijstje. Toch maar laten schieten, vanwege nioet direct terug te vinden. Ze liggen vaak temidden van weiden, en vanaf de weg zijn ze amper te zien door hun ‘kleinte’.
Opsterland, een gemeente in Friesland, die in het zuiden niet echt bekend geacht wordt, heeft voor molinologen, toch wel wat bijklank. Rechts naast mij staat nl een poldermolen ‘gecompleteerd’ met kap, maar zonder molenas, en dus uiteraard ook zonder wiekenkruis. Een paar jaar geleden was om deze molen heel wat te doen. Het was toen nog een bewoonde molen zonder kap. Mede door de vernieuwde molenwetgevingen ontstond rond deze molen een heftige discussie waarbij de enen de molen willen completeren, en anderen de nieuwere strekking van de monumentenwet volgden en vonden dat er van dergelijk type molens genoeg complete waren in de buurt. Neem daar dan bij dat een en ander niet geheel volgens de voorgeschreven procedures verliep en er kwamen advokaten en rechters aan te pas om een en ander uit te klaren. Het resultaat mag er zijn. Hij lijkt nu meer op een complete molen, maar is het niet, want het wiekenkruis ontbreekt. Er werd dus een molenkap geplaatst, die allicht binnenin leeg is. Er zit geen huurder meer in de molen. Hij staat er wat eenzaam en verweesd bij. 
Om bij de molen te raken kan je gebruik maken van een handig voetveer. Tenminste als je 16 bent, en over wat spierkrtacht in de armen beschikt om het te bedienen. De vroegere huurster zal vermoedelijk wel een stel stevige armen hebben gehad, want het vraagt toch een aantal mminuten draaiwerk om het veer naar jou toe te trekken, en op het bootje idem ditto om je via de ketting naar de overkant te trekken. Het lijkt wel op emmertjes water naar boven draaien, zoals we vroeger boven de steenputten deden. Ik had wat pech want enkele jonge meiden voeren onmiddellijk na mij weer de andere kant op. Ik mocht dus al bij al de boot vier keer over het riviertje trekken. En dat om ook hier de molendetails op de gevoelige flashcard vast te leggen. En het beviel mij uitstekend op deze zonnige zondagmiddag. De blauwe lucht was rijk bezaaid met witte wolken. Ik lijk Concience wel. Waarom ook niet? Brusselmans hoef je niet te lezen, om te weten wat zich in de lucht afspeelt.
Toch enigszins spijtig dat we gisteren op onze tocht langs de windmotoren dergelijke luchten ontbeerden. Zo’n rotor levert toch altijd mooiere foto’s op, onder een wolken bezaaide lucht, zeker als die er onheilspellend uitziet. Nu ja altijd een reden om in het voorjaar wanneer dergelijke luchten meer voorradig zijn nog even terug te keren. In Friesland mogen ze dan wel een vreemde taal spreken, het ligt niet aan het einde van de werteld. Amper driehonderd kilometer te overbruggen. Effe rechts van Amsterdam de Flevopolder door.
Ik voel een hongertje opkomen. Het uurtje terugzetten naar de wintertijd is blijbaar al verteerd. Ergo, ik heb dus opnieuw driehonderd kilometer voor de boeg. Laat ik dus maar opniew lekker gaan veren…. heen en weer zoals Drs P. het zo mooi verwoordde.
Stop onderweg voor een namiddagbeet in …. Noordeloos, waar wer ook al waren op de heenweg, dus dat kent u al….
