Verkiezingen, en hoe de Vlaming er de ballen van snapt.

Bij elke verkiezing zie je hetzelfde: peilingen die nooit kloppen, beloftes die nooit worden waargemaakt, deelnemers die er al na een keer hun buik van vol hebben, een enkele gemeente die in het nieuws komt, vanwege een uitschieter, en tot slot een kaart van Vlaanderen, die laat zien hoe we na 50 jaar nog altijd in de CVP staat leven.

De kerken zijn leeggelopen, de C in CD&V betekent intussen meer dan ooit sChijnheilig in plaats van Christelijk, de roep op sociale media valt stil, want ze hebben het weer niet kunnen veranderen. Wordt onze jeugd wel genoeg kennis gegeven over hoe het politieke systeem in elkaar steekt? Wij durven het te betwijfelen. Hoe verklaar je anders dat een klassieke partij waarvan het kiesvee aan de ene kant jaar na jaar verminderd vanwege een laatste tocht naar de dodenakker, toch weer aan het andere eind nieuw en vooral jonge kiesvee vindt?

Overigens moeten we ons willens nillens onderwerpen aan een pervers kiessysteem, dat steevast de meerderheid bevoordeeld. Neem nu een kleine gemeente als Lede, die het vertikt om over fusies te praten, met haar buurgemeenten, om geen mandaten binnen de eigen partij te verliezen. Het zou nochtans in het voordeel zijn van toekomstige generaties die nog veel meer dan wij naar een groenere en gezondere wereld zullen moeten streven, waar bomen in thuis horen, en waarin we de plaatjes van Louis Neefs over een wereld van staal en beton niet meer nodig zullen hebben.

Concreet: de grootste partij wint amper wat bij, 1,5 procent stemmen. Toch stijgt zij van 8 naar 10 zetels, of met maar liefst 20 procent, want het zijn uiteindelijk de zetels, lees personen, die de macht uitmaken. Mocht u dit oneerlijk vinden en zich afvragen hoe dat kan, dan is enige kennis van het systeem van zetelverdeling wel op zijn plaats. Zetels zijn nl, niet gekoppeld aan het aantal uitgebrachte stemmen, nog aan het percentage waarmee men vooruit of achteruit gaat. In een gemeente als Lede, waar enkele nieuwe partijen opkwamen, o.a. een carnavalsperiode en een partij van vroegere onafhankelijken die het goed menen, beseffen zij niet dat wanneer zij de kiesdrempel niet halen, al hun stemmen verloren zijn, en de te verdelen zetels opschuiven naar de andere partijen die wel boven de kiesdrempel zitten. Een scheurpartijtje kan nog werken, maar een nieuwe partij zonder een populaire Stef is ten dode opgeschreven. Je zou mogen verwachten dat wie zich op een lijst inschrijft dat weet, en dat dit meer dan duidelijk wordt gemaakt aan het kiesvee, dat elkaar belaagt via sociale media.

Helaas doet hoop alleen leven, en vooral geen verkiezingen winnen.

En dan schreeuwt iedereen het uit dat hij overwinnaar is…. mooi toch? Maar wat betekent een overwinning, wanneer je in een democratie uitgesloten wordt, of erger nog zelf aan de kant gaat staan bibberen, zoals de groene beweging precies van zin is? Hebben de jongeren daarvoor groen gestemd? Ik denk het niet. Uiteraard zullen ze zich moeten hullen in een wolvenvel, daar waar zij gevraagd worden door een grote partij, om op die manier de vroegere coalitiegenoten een hak te zetten: lees bijv. Lede en Antwerpen. Laat vallen die bollolo’s, brooskens en klopperkes. Het is tijd om volwassen te worden en te beseffen dat in ons land quasi altijd bestuurd wordt door coalities. Niemand is geïnteresseerd om te lezen hoe groen vanop de oppositiebanken verslag uitbrengt van wat ‘de anderen’ alweer verkeerd hebben gedaan.

En wat die democratie betreft, een partij die een massa stemmen binnenhaalt, op de kap van een persoon, en daarna schepenen moet ophoesten om te kunnen ‘regeren’, ik wil het nog zien gebeuren. Dat men daar in de carnavalsteden, maar eens goed over nadenkt….. in de gemeenteraad moet nl. de zotskap worden afgezet…..

Er is nog veel werk aan de winkel, en de dag is kort, want in april, als dit geen grap is, stijgt de koorts opnieuw. Vandaag lopen er veel te veel rond met een plat gezicht, vanwege gisteren tegen de muur gelopen….

CuL8r alligator……