Sadeler's blog

Zaterdag, 31 augustus

Met een afgeslankte groep rijden we terug richting Berlijn, naar het Parkhotel voor een laatste nacht. We hebben nog een rit van 300 km voor de boeg, met een korte pitstop voor wie een koffie wil, of wat anders. Onderweg dropten we nog Tom en Betsy en het jonge veulen Amey, die voor mij uitzocht hoe ik met een vrachtschip volgend jaar in Boston Massachussetts kan geraken voor de Spoom bijeenkomst. No airplanes for me.

Het is even voor een wanneer we inchecken. Het is te zeggen: onze geboekte kamers zijn pas vrij vanaf drie uur. Je bagage in bewaring geven kost 6 euro. Ik leg 15 euro op en krijg onmiddellijk een vrije kamer ‘a room with a view’ op die bolpiloon van de rundfunk. Afwachten of dit vanavond een spectaculair zicht zal geven.

Het is bij drie wanneer ik afdaal uit mijn ‘room with a view’ op de achtentwintigste verdieping, en buiten is het net nog twee graden warmer. Heter eigenlijk. Via de Alexanderplatz wandel ik richting antiek en kunstmarkt naast de Spree. Een kraam met boeken en platen, waar enkel een album van Suzy Quattro mijn interesse opwekt. Opgenomen met de mannen van indertijd Bolland en Bolland. Ik laat ze, te moeilijk om mee te zeulen. De resterende stukken van de muur liggen niet in deze buurt, maar aan het Ost station. Zal voor een andere keer zijn. Genieten op een bankje in het park waar de mussen mij gezelschap komen houden. Ik merk verschillende mensen met trolleys en draagtassen die op zoek zijn naar lege flessen. Ze ogen niet als clochards. Sommigen zijn nog jong, anderen hebben al wat jaren achter de rug. Overleven? Hoe doen ze het in de winter?

Veel vreemdelingen heb ik hier nog niet gezien, en de buitenlanders zijn aan het werk, en spreken Duits. Kortom geïntegreerd. Stilaan begin ik ook Lou Reed en Bowie te begrijpen die Berlijn zoveel jaren eerder ontdekten. Het is een enorme stad, en toch weer gemoedelijk. Ik kan ze enkel met Lviv vergelijken. Totaal anders dan bijvoorbeeld Brussel.

Ik ken geen andere stad met zoveel groen en parken. Overal zie je jonge mensen op steps, die je overal geparkeerd ziet staan. Ik heb ze niet geprobeerd, maar het zou werken op basis van een app die je moet downloaden en waarmee je die dingen aan de waggel krijgt. Na meer dan vijftig jaar werkt het witte fietsenplan van de Amsterdamse provo’s echt.

Ik zoek een pizzeria op gelegen aan een pleintje bij de Hackescher Markt.

Vanavond nog een drankje in het hotel om af te sluiten. Morgen om halftien hotel uitchecken en van Alexanderplatz naar de Hauptbahnhof sporen, waar om 10:50 de ICE trein naar Köln wacht.

Toch nog even binnengelopen bij Saturn. Even checken of het hier wel echt goedkoper is. Oh lala hier hebben ze de USB nog met speciale plug voor de Ipad of iPhone. Niet laten liggen deze buitenkans.

Ik bestel in de bar van het hotel een Berliner Weiss in de veronderstelling dat dit een Berlijns witbiertje is, maar ik krijg een groen schuimende drank in een groot kuip glas , met strootje. Smaakt zoet, en is waarschijnlijk!jk witte wijn gemengd met bier of zo. Ik heb tijd, en luister naar de jazzy zangeres achter de piano.

Zondag, 1 september

Te vroeg wakker geworden. Ik regel de hotelrekening inclusief mijn ‘room with a vieuw’, en wandel voor de laatste keer over Berlin Alexanderplatz naar het gelijknamige station, vanwaar ik met twee tussenstops Berlin Hauptbahnhof bereik. Voor de tweede keer wordt ik geconfronteerd met RTFM. Nodig om te weten te komen hoe ik mijn gereserveerde zitje in de trein kan vinden. Ik word zowaar een kenner van het treinbestel. Gisteren ook al googel nodig, om uit te vissen hoe dat verrekte nesspreso machientje op de kamer werkte.

Intussen rijden we ergens tussen Aachen en Luik, op weg naar de trein van iets voor zes uur, die mij ‘hopelijk’ zonder vertraging tot in het verre Lee brengt.

Ik realiseer mij dat ik in de laatste veertig jaar van mijn leven nog nooit drie weken aan een stuk autoloos ben geweest.

Besluit: het was weer al eens de moeite waard. Oost-Duitsland en Zittau vielen mee. Berlijn is een stad om naar terug te keren. Ik kan alleen maar besluiten met: Keep on rockin’ in the free world.