2024 zit er op, en de lijstjes zijn samengesteld.  Tijd dus om een en ander toe te lichten. We staan stil bij de aanwinst op vlak van vinyl en cd, concerten en een serie aangekochte boeken. Uiteraard komt hier niet alles aan bod. Pakweg ‘Dua Lipa’ en ‘Taylor Swift’ zal u hier niet vinden, ook al kocht ik iets van hen om “te ontdekken”, zoals dat heet.  Alles moet kunnen.  Het was een jaar waarin toch weer heel wat Beatles materiaal het licht zag.  Dat mag zeker gezegd van ‘One hand Clapping’, de opnames van ‘Paul McCartney’ met zijn nieuwe Wingsversie na de opnames van Band on the Run.    Band on the Run was nagenoeg een soloplaat met hulp van ‘Linda Eastman ‘en ‘Denny Laine’.  McCartney wou de hort op en de nummers live brengen en dus stelde hij een nieuwe band samen. One hand Clapping is de weergave van de studiorepetities met die nieuwe band.  Naast de CD werd recent op TV ook het beeldverhaal getoond. Toch voor een groot stuk een openbaring waarin we zien, dat Linda wel degelijk speelt, en niet zoals zo vaak werd gesuggereerd er maar voor spek en bonen bijzat.  Je zou kunnen stellen dat McCartney haar nu probeert te geven wat waar toen werd onthouden.  Al bij al blijkt uit deze CD dat ‘Wings’ veel mer was dan een hobbybandje. ‘Sean Lennon,’ Lennon’s jongste zoon en Yoko zorgden voor een heruitgave van ‘Mindgames’ in verschillende versies.  Gaande van een heruitgave van de originele opgekalafaterde CD tot een ware houten box met een pak dingen waarop niemand zat te wachten.  Een luxepakket dat ooit op veilingen hoog zal scoren, dat mag u geweten hebben.  Wij kozen voor de eenvoudige CD met extra CD waarop voldoende demo’s. Overigens zat een vergelijkbare CD gratis bij een van de Britse muziekbladen.

Een ander toch wat onbegrijpelijke plaat die pas na 55 jaar het daglicht ziet zag is  de ‘Ten Years After’ opname van hun Woodstock concert.  Merkwaardig omdat steeds verteld werd dat door een onhandige technicus de opnames waren verknoeid, tenminste op de ‘I’m going home’ versie na. Niet dus en we krijgen nu het nagenoeg volledige concert.

Zowel de ‘Who’ als ‘Joe Bonamassa’ omringen zich met orkest, en voegden op die manier iets toe aan het doorsnee rockgeluid. ‘Roger The Engineer’ van de ‘Yardbirds’ wordt nog maar eens heruitgegeven in een betere mix en met enige extra’s. Een vruchtbaar jaar voor ons in onze zoektocht naar materiaal van ‘John McLaughlin’ al dan niet omringd door het ‘Mahavishnu Orchestra’.  In eigen land zeer genoten van de nieuwste van ‘Lieven Tavernier’:  ‘Sprokkelgoud’. Tavernier schitterde op de Gentse Feesten op het Luisterplein , zij het in een gedeeld optreden met ‘Kadril’, waarmee hij later nog de baan zou optrekken.

Wat livemuziek betreft pikten we twee grote concerten mee.  Wie had ooit kunnen dromen dat de ‘Creedence familie’ ergens in Zottegem in een wei zou aantreden. Vandaag omringt John Fogerty zich met zijn twee zonen.  En ook al was dit optreden voor ons een blij weerzien na het Antwerps concert van een jaar eerder, het blijft genieten.  De festivalsfeer speelde zeker mee.  In Fogerty’s voorprogramma kregen we ‘hardrocker’ ‘Helmut Lotti’. Mooi meegenomen, want enkel voor Lotti waren we thuisgebleven. Toegegeven, het is een gimmick, maar wel gebracht door een professional, en het publiek lustte er pap van.  In het najaar togen we naar Antwerpen om er ‘Zeppelin’s Robert Plant’ aan het werk te zien.  De jonge god, is veranderd in een gewaardeerde entertainer.  “Ik ben geen jukebox”, liet hij ooit weten aan al wie hoopt op ‘de reunie’.  Een reunie die er nooit zal komen. En Plant neem je of neem je niet. Zonder enige twijfel een van de  beste en grootste artiesten van deze tijd.  Ook deze keer liet hij zich vergezellen van topmuzikanten en een topzangeres, waarmee hij bekende en eigen nummers van een ongekende frisheid voorzag.   

Het Amberteam was toe aan een jubileum. Het team is nu al tien jaar in de weer met de organisatie van bijeenkomsten waar aan de ‘oude’ gasten van het cafe en staalkaart van lokale muziek wordt geboden, afgewisseld met het beste wat in de jaren zeventig op de draaitafels belandde.  Deze keer bracht ‘de Ferre’ een keuze van zijn platen uit zijn Ambertijd.  Nadien werden we vergast op een spetterend optreden van ‘Dizzy Fingers’, de band waarin ex-Irish Coffee gitarist ‘Luc De Clus’ mocht schitteren, naast de twee Franky’s.  Wie er niet bij was had alweer meer dan ongelijk.

Wij leven in een omgeving waar op diverse lokaties tijdens zomerse avonden genoten kan worden van de beste muziek, en dat zelfs gratis, of het moet zijn dat er met de hoed wordt rondgegaan.  Zoals bij het optreden van ‘Roland’ met ‘Nils Decaster & Sarah De Smedt’ in Klein Zwitserland. Puur genieten.  Twee lokale Oost-Vlaamse bandjes, ‘Chez Kit’ en ‘Atmid’,  eindigden met krak hetzelfde bisnummer van  ‘Nathaniel Rateliff & the Sweats’: ‘I need never get old’.

Terzelfdertijd de beste CD single die we dit jaar kochten, precies dit nummer in de versie van Chez Kit, opgenomen in Herzele.  Meer dan vermeldenswaard was zeker de avond in het Aalsterse Stadspark waar ‘Alex Agnew en de Moonlovers’ aantraden. De begeleidingsband bracht eerst onder eigen naam een waar tribute aan ‘George Harrison’, waarbij doorheen Harrison’s volledige  ouevre werd gestruind: ‘Beatles’, solo, ‘Traveling Wilburys’. Wat Agnew nadien zelf bracht was van de bovenste plank.  Wij hebben de ‘Doors’ nooit live kunnen aanschouwen, en dit gaf ons zeker een idee van hoe het moet geweest zijn, waarvoor dank.  Dit moet u zeker ergens te lande zien, indien  nog mogelijk.

Boeken aangeschaft? Uiteraard en genoten van enkele werken over de blues.  Niet toevallig van twee lokale schrijvers dan nog: ‘Karel Bogaert’s Blues Lexicon’ en een zeer verhelderend boek van ‘Johan Op de Beeck: Blues Seks Moed en tegenspoed’.  Bij de keuze molenboeken eveneens twee lokale werken kunnen op de kop tikken.  Een standaarwerk over hondenmolens van het duo ‘Jan Delcour – John Verpaalen’. Een toelichtend werkje van ‘Benoit Delaere’ over molendeskundige ‘Alfred Ronsse’.  Dankzij een kringwinkel aan voordeelprijs het werk over zilveren molenbekers.  Ons bezoek aan het TIMS symposium in Portugal leverde dan weer een paar Griekse ‘onleesbare’ prachtige boeken over wind- en watermolens.

Blijven doorgaan: I need never get old….

Het lijsternest.