Twee jaar zijn intussen reeds verlopen. Twee jaar reeds is het geleden dat we een foto namen van de nulmeridiaan van Greenwich vlakbij de O2 arena in Londen. Wie gaat er nu in december naar Londen en waarvoor kun je je afvragen? Wel ik dus, en ik mocht van geluk spreken dat Jimmy Page in het duister, in zijn tuin, een paar weken eerder over ‘iets’ was gestruikeld. Daardoor zijn vinger bezeerde, en weer daardoor enkele weken niet kon spelen op een gitaar. Ergens op de wereld leeft een onbekende die door dat stom voorval zijn tickets niet meer kon of wou verzilveren voor het concert van de eeuw dat intussen van datum was gewijzigd. We zullen het dus maar houden op een beetje geluk, of is het ongeluk, hebben. Enkele dagen na 31 oktober 2007 was het geluk toch wel deglijk aan mijn kant.
Een vervolg op een wat onbezonnen mailtje ergens verstuurd begin september, of was het zelfs eind augustus? Led Zeppelin zou nog een keer een concert geven in hun carriere in het Londense O2. Dat het geen goedkope en eenvoudige opdracht zou worden om voor dergelijk event een ticket te bemachtigen is begrijpelijk, en iedereen lachte dan ook vrolijk zijn eigen kansen weg, toen de pers wat later meldde dat er drieëntwintig miljoen gegadigden waren. De realiteit zal :mogelijk wat genuanceerder geweest zijn, want tussen die drieëntwintig miljoen zaten vast en zeker een pak computergestuurde fake aanvragen, die naar enkele malafide aanvragers zullen geleid hebben. Een goed agentschap weet die er wel feilloos uit te traceren, en slaagt er vervolgens in om de verdere procedure zo lastig als maar mogelijk is te maken. Mogelijks zullen ook de vele hotmailadressen niet zo’n beste keuze geweest zijn om een kans te wagen. Te onpersoonlijk.
Maximum twee tickets per persoon, en persoonlijk op te halen aan het concertgebouw, de dag zelf van het concert of uiterlijk een dag op voorhand. Niets ging via de post de deur uit. Geen kans op namaak dus in de veel te korte afleverperiode.
Mogelijks zorgde deze procedure er ook voor dat er door een pak emailers voortijdig werd afgehaakt. Er hebben er al voor minder hun pattaten laten staan. De organisator heeft het dan ook hard te verduren gekregen in de Britse pers en op TV. Want hoe streng en correct kun je zijn bij het controleren van dergelijke stricte procedures? Er is er altijd wel eentje die toch correct handelt en vind dat hij of zij om God weet welke reden niet aan alle regels kan of kon voldoen. Wie geen Visa of Mastercard bezat kon het ook al schudden.
Bovendien waren de tickets niet echt goedkoop, en loop je dus als fan-concertganger, een zeker risico. Niet te verwonderen dat menigeen, een sprong van vreugde maakte, wanneer eindelijk het ticket, en later nog eens wanneer het begeerde bandje in hun bezit kwam. Golden nuggets waren het. Menig ticket en bandje hangt vast en zeker ergens aan een muur, ingekaderd.
De ‘afhaalprocedure’ beschrijf ik nog wel. De spanning vooraf hadt toch wel iets aparts. Wat viel er allemaal niet te verachten? Een concert van een uurtje? Eigentijdse versies van de klassiekers overgoten met een Page & Plant-achtig sausje? En Jason is toch vader John niet. Meer dan waarschijnlijk zaten de meesten toch met vragen rond Robert Plant. Want wat schiet er nog over van de engelachtige Percy, die we in 1975 aan het werk zagen in Vorst Nationaal? Het gegroefde gezicht, bij zijn doortocht op de Lokerse Feesten in 2001, ligt ook ços nog vers in het geheugen. Plant & the strange sensation op de Lokerse feesten was al helemaal om te gillen, al zal onze Robert dit ook wel gezien hebben als een “rehearsel”. Led Zeppelin lag toen toch wel ver weg, maar het tij kan dus behoorlijk keren.
Een mogelijke hint voor het concert van 2007 was de net verschenen dubbel cd: Mothership, waarop toch een zeer mooie staalkaart van 10 jaar Zeppelin werd geremastered. Van Good times bad times tot All my love.
Het was in de dagen dat ik nog regelmatig naar Mechelen toog om er de dag door te brengen met vergaderen en brainstormen over de aanmaak van nieuwe programma’s, om God nog aan toe, telefoon nummers in bij te houden. Eenvoudig op het eerste zicht, moeilijk te realiseren, om iedereen tevreden te stellen. We zullen het daar maar op houden. Het was voor ondergetekende een ideaal tijdsbesteding in afwachting van 10 december. Ideaal om de aankomende concertstress tegen te gaan. Het was beter om niet dagelijks te denken aan wat er nog allemaal kon verkeerd lopen. Zo merkte ik al: behoorlijk snel dat mijn manier van het organiseren van de reis voor en nadelen inhield. Ik boekte internetgewijs een combinatieticket trein en hotel. In een moeite geregeld, alleen dus niet via de site van onze Belgische NMBS, en dat zou ik nog geweten hebben. In vele NMBS stations waaronder zelfs dat vlakbij de deur leveren ze Internationale treinrickets af,…als je ze hebt geboekt via de NMBS website. “Nee mijnheer, deze reservering zit niet in ons systeem. Je moet je ticket zelf afhalen in Brussel Zuid bij Eurostar”. “En hoe geraak ik daar dan met de trein, want ik heb nog geen ticket”. Nee zo op de trein mogen dat zat er niet in. “Koop een ticket naar Brussel, geef dat daar geef binnen bij Eurostar en zij betalen dat terug”. “Ok. fijn”.
Ik zal dan maar zo vertrekken zeker….vervolgt…
