Zullen we dit stukje maar beter niet: hoe ik mijn verjaardag vierde noemen?  Aan 68 worden zit toch enkel nadeel. Bon het staat iets beter op je doodprentje dan pakweg 57, maar voor de rest zie ik er weinig hoopvols in. Al zal het voor eeuwig de 75ste dag in de eerste corona cyclus blijven. Een dag waarop we nog steeds niet op een bankje mogen neerzitten. Een dag waarop scholen elkaar het licht in de ogen niet gunnen omdat de ene wel kan voldoen aan de nog op te leggen regels en de andere nu al moord en brand schreeuwt dat ze te weinig middelen heeft, en ook och ja te weinig plaats. Die van de markt zijn intussen tevreden, omdat ze er weer mogen staan. Allez sommigen toch.  Binnenkort krijgen ze het aan de stok met die cafés die een groter terras willen. We zijn er doorgekomen. Even geen rekening houden met de 25 doden die er nog elke dag vallen en de paar honderd extra besmettingen per dag.  We hebben het onder controle, dat is het belangrijkste. Tenminste dat is wat de radio mij zegt. De virologen willen het niet gedaan hebben en die beginnen nu wijselijk in hun kot te blijven…. zoek het zelf maar uit.  Wel ja: die dagelijks besmettingen: wie zijn ze? Waar wonen ze? Wat hebben ze uitgestoken?

Of speelt het zich dan toch enkel af in de WZC’s? Dan kunnen we gerust zijn…. dat zijn maar oudjes, en daar zijn wij stevige rockers nog lang niet aan toe. 

De wereld zal er anders uitzien… Echt?  Ben net wezen winkelen in de Delhaize.  Bon, iets minder volk, maar iedereen doet er normaal. Mondmaskers zie ik snel weggemoffeld  worden bij afstappende treinreizigers. Heel af en toe merk ik toch eentje bij een nieuwe donkere Vlaming die door mijn straat loopt, en vermoedelijk denkt dat wij met zijn allen de builenpest hebben.  Nice. Ja, die van Little Arrabella, fietsen mee met de Ipod. 

Mogen we van geluk spreken dat het tot nu toe bijna elke dag ‘zonnert’, en wat minder regent? Het water in de beek staat extra laag, de moljer is al lang geleden gestopt met zakken aan voeren. Niemand eet nog brood. Is het daarom dat ik over enkele weken fiets tussen metershoge mais en niet langs wuivend koren?  Waar zijn ze heen, de blauwe korenbloemen van de Zusjes De Roo? Of zijn dit gewoon bedenkingen van Emerlist Davjack? 

Verjaardagen en leeftijd. Dat ze samengaan valt niet te ontkennen. Er aan ontkomen evenmin. Het voelt raar aan te weten dat, om maar iets te zeggen, mijn peter met wie ik zo graag wandelde, al 75 was, toen we doorheen de Uemeerslos liepen. Een mooie gedachte om door mijn verjaardag heen te fietsen. 

In de verte roept een koekoek, terwijl hij zoals elk jaar opnieuw geniet van de zomerse avonden van alweer een mei maand. De mooiste tijd van het jaar, en tijd om de bomen te groeten, die er morgen en overmorgen altijd zullen zijn…