Sadeler's blog

Zaterdag 2 mei: Je mist de topdag in Aalst. De gekende drukte om en rond de Grote Markt. In de Kattestraat was er het kattepeperfestivalletje, met o.a. Bert Kruysmans, die er zou zingen, maar ik ben er niet voor gebleven. Was mij allemaal wat te druk. Ik heb de rust opgezocht in Oostakker (waar je kan mediteren), om er bij een kan koffie te genieten van een klein boekje over onthaasten, een Slegte koopje. Het was vooral nodig om het vertrek te laten bezinken. Ik heb mij al beter gevoeld. Laat snel iets horen.

Dinsdag na Pasen was het, en er stond een minifietsje te koop bij een van de buren. Een extraatje gekregen bij de aankoop van een Hyundai auto. Een echt stadsfietsje voor kleine afstanden. Dit gezegd zijnde, besluit ik er toch maar oniddellijk een tochtje langs de Schelde mee te maken. Na wat bijregelen van de hoogte van het zadel valt het al bij al nogal mee. Het blijkt een echt onthaastfietsje te zijn, want voor grote sneheden lijkt dit minder geschikt. Rustig genieten met de wind in de rug langs de Scheldeboord tussen Schoonaarde en Schellebelle. Ik heb op de ipod een van de laatste aankopen van vorige week, uit de Oostakkerse media markt: Eric Clapton met het ARMS concert uit 1983 in London. Het zijn naast enkele klassiekers van de man zelf, vooral de schare gasten die prachtige dingen ten gehore brengen, en dit alles ten voordele van multiple sclerosis, de ziekte waaraan Small Face Ronny Lane leed. Wat te zeggen van het feit dat en Jeff Beck en Jimi Page van de partij zijn, naast Steve Winwood, Andy Fairweather-Low, Chris Stainton en twee Stones, nl. Wyman en Watts, en dan vergeet ik er nog enkele. De verassing is zeker Jeff Beck, die zich na enkele van zijn eigen knappe nummers aan Hiho Silverlining waagt, wat door het publiek gesmaakt wordt. Weet dat dit een nummer is dat Beck steeds heeft verdrongen. Een nummer dat hem werd opgedrongen door Micky Most in 1967 met de bedoeling van Jeff een tienerster te maken. Verder brengt Jimi een knappe, niet gezongen versie, van Stairway, met synthesiserbegeleiding. Deze CD is alweer een voorbeeld van een concertopname die al te lang op de plank heeft gelegen. Ik mag zeggen dat ik deze wondermooie aprildag volkomen perfekt heb doorgebracht, hier langs het water, waar de boten traag voorbijdieselen. Deze voormiddag klasieke wandeling langs het station, waar je rond 11 uur nog een gratis Metro kunt meepikken, en even langs de markt voor rekeninguittreksels bij de bank en een koffie bij de Regent. Teleshop, een tweedehandsshop, loop ik even in, vooral omdat het mij zo herinnert aan al die Oxfam, en dergelijke shops in Chester. Ik beleef er een stukje Engeland en Wales. Vandaag neem ik voor 50 pence, sorry, 50 cent een werkje mee over de geschiedenis en bouw van de kanaaltunnel. Ik leer bovendien dat amper 12000 jaaar geleden, Engeland en Vlaanderen (in Frankrijk) nog via een smalle strok land verbonden waren. 12000 jaar, een flits in de geschiedenis. Wat staat er ons nog te wachten, met de opwarming van het klimaat. Clapton zet net het laatste nummer in: Layla, en ik nip nog even aan mijn Duvel, hier op het terras van de Schelde.

Ik gooi de auto aan de kant langs de Denderkade even voorbij de Sint-Annabrug. Het kan er nog gratis, en het is makkelijk bereikbaar vanuit de stad zelf. Althans nu nog, want binnenkort wordt de omgeving grondig aangepakt, inclusief het plaatsen van een nieuwe brug. Het is een omgeving die eeuwenoud is, maar waar alles vernieuwd werd na de laatste doorkomst van onze broeders uit het oosten, begin van de jaren 40 van de vorige eeuw. Ik heb het niet anders gekend. Weet echter wel, dat je na een bezoek aan het museum mogelijks de omgeving toch wat anders zult bekijken. Ook het museum, ’t Gasthuys, gevestigd in het oud hospitaal wordt grondig gerenoveerd. We vragen ons af of dit met de bestuurswissel na de laatste verkiezingen heeft te maken?

Je loopt vanaf de Grote Markt richting Sint-Martinukerk, het onzichtbare Sint-Maartensplein naar beneden, rechtdoor het museum in. De eerste zaal ligt er voorlopig nog wat leeg bij. Direct rechts wordt je 100 jaar en meer in de tijd geworpen naar de periode dat Aalst een echt grauw fabrieksstadje was. Iedereen kent de situatie sinds de verfilming van Daens door Stijn Coninkx. Via teksten en foto’s wordt de tijd van toen getoond. De kasteeltjes van de textielbaronnen, de eerste stoommachine te Aalst, in gebruik in de watermolen aan de Dender, het leven van de arbeiders, enz…

Bij het betreden van de zaal krijg je via een schilderij van Willem Van Buscom uit 1823 een mooi zicht op de omgving van de werf vroeger, waar zich langs de Oude Dender de watermolens bevonden, vlakbij de werfkapel.

Twee zalen zijn voorbehouden voor een knappe fototentoonstelling (in zwart wit) over Louis-Paul Boon. Helemaal achterin afgeschermd achter glas is een gedeelte voorbehouden waarin zich slechts een foto van Louis staat. De foto hangt in het midden van de muur, ongeveer op ooghoogte. Louis kijkt de zaal in, naar de bezoekers. Hij observeert jou, zoals hij dat zijn hele leven lang deed. Je ziet Boon terwijl hij zelf filmt, terwijl hij gevierd wordt bij de kapel Ter Muren langs de Kapellekensbaan; Louis tussen andere bekende personaliteiten. Mooi.

De trap op en je wandelt eerst naar de André Sierens zaal, waar zich een vijftiental schilderijen van Valerius De Saedeleer bevinden, naast wat etsen, en geschriften van de meester. Even verpozen kan bij een TV waar een fotomontage loopt met zicht op de verschillende stadia uit het leven van de schilder. En De Saedeleer heeft op diverse plaatsen gewoond: Sint-Martens Latem ten tijde van de eerrste Latemse school, Lissewege, Tiegem, Leupegem, Etikhove en tijdens en na de eerste wereldoorlog in Wales te Rhyd-y-felin vlakbij Aberystwitch. Rechts bij het binnenkomen van de zaal hangen drie schilderijen mooi naast elkaar, waarop je drie verschillende staakmolens ziet. Waar Valerius woonde hoefde hij maar door een venster te kijken, om een van deze oude wachters te observeren. Je moet zeker in deze zaal, aan de linkerzijde door het middelste venster even naar buiten kijken, want buiten op de Oude Vismarkt voor het Stadsarchief bevindt zich een standbeeld van de imposante meester.

Aan de andere kant van dezelfde verdieping betreedt je het Carnavalsmuseum. Maak er kennis met de Voil jeannet, met de gillis, de geschiedenis van het Aalsterse carnaval, Keizer Kamiel. Een authentiek cafeetje werd er nagbouwd. Een overzicht van alle prinsen, en een niet te schatten aantal foto’s naast videomantages vervolledigen deze carnavalszolder. De jukebox laat je genieten van een onnoemelijk aantal carnavalshits, allen in het lokale dialect gezongen.

Het gedeelte van het( museum dat zich in het oudere gedeelte van het Oud Hospitaal bevindt, wordt thans onder handen genomen. Toch kun je er in alle rust rondkuieren en genieten van heel wat archeologische vondsten uit de streek. Wij werden natuurlijk begeesterd door enkele oude molenstenen.