09-09-09, Een magische datum.

Toch voor Beatlesfans over de gehele wereld. Alle CD’s worden, geremastered, opnieuw uitgebracht. Concreet betekent dit dat de originele banden serieus onder handen werden genomen, opgekuist, en gedigitaliseerd. Een proces dat zich de afgelopen vier jaar afspeelde, en dat al bij al een werktijd van een jaar in beslag nam. De originale banden (tapes) bevonden zich nog in behoorlijke staat, en dienden alleen al om ze voor de eeuwigheid te bewaren gedigitaliseerd te worden. De originele mastertapes, en de nu digitale versies worden zeer goed bewaard in de kelders van de Abbey Road studio’s. We kunnen gerust zijn. De opnames werden dus zeker niet geremixed, want dat zou betekenen dat het werk van George Martin zou zijn overgedaan. Een monstertaak die George Martin zelf, op zijn leeftijd, vermoedelijk niet meer aankan. Allan Rouse, in Record Collector, gevraagd naar het feit of we nu bij de nieuwe uitgaves te maken hebben met de echte originele mixes, antwoord hierop dat je wel met Martin kunt argumenteren, maar dat hij dit niet van plan is. En is dit wel nodig? Beluister zelf even Let it be…naked, waar alle Spectoriaanse rommel werd weggelaten, of de DVD versie van Yellow Submarine en oordeel zelf.

Er werden geen bonustracks toegevoegd, wat zou gekund hebben, want er kwamen doorheen de gehele carriere van de Beatles singels en b-kantjes uit die niet op lp’s verschenen. Neen deze werden als extra geremasterde versies toegevoegd op de nu dubbele cd Past Masters. Voorheen afzonderlijk verschenen Past Masters 1 en 2. Ook het als dubbel EP’tje uitgegeven Magical Mystery Tour zit er in zijn Amerikaanse versie bij (daar verschenen de 2 ep’s als een LP, aangevuld met enkele singels vnl. Uit 1967: Penny Lane, Hello Goodbye en All You need is love ). Elke CD bevat wel als extraatje een Quicktimefilmpje over het ontstaan van de LP. Allan Rouse die het team technici leidde beseft dat er een monikenwerk werd uitgevoerd, dat voor 99% zal worden teniet gedaan door jonge gasten die al dan niet de cd’s zelf kopen om ze op hun mp3 spelertjes te gooien. Maar zelfs dan zullen de nieuwe versies nog beter klinken dan hun voorgangers die in 1987, alweer 22 jaar geleden, op CD werden gezet. Ook naamgenoot Apple (van de computers) zit op hete kolen, en wacht om de gehele Beatles cataloog naar de Ipod wereld te transfereren, om op die manier aan “het origineel” van hun naam nog meer poen te verdienen. De echte audiofiel zal de witte box moeten aanschaffen met alle monoversies van de CD’s, waaronder nu eindelijk ook Help en Rubber Soul, twee albums die in 87 toch als stereo versies op CD verschenen. Het verschil tussen mono en stereo valt voornamelijk op bij de oudere lp’s, waar in feite een soort van pseudo stereo werd gebruikt. Beatles Greatest, en de Amerikaanse lichtjes verschillende versies van deze albums (*) illustreren dit perfect. Zang uit de ene box en instrumenten uit de andere box.

Vorige week nog (eind augustus 09) waren wij in Engeland en meer bepaald o.a. in Liverpool. Het Beatlesverhaal leeft daar nog veel meer dan bij ons in Vlaanderen. Zo kon je reeds pre-orders plaatsen in elke HMV shop. Overigens net als bij ons wordt de spoeling in de CD shops zeer dun, na het verdwijnen van de Virgin-keten, in 2007 nog overgenomen door Zavvi, en nu vermoedelijk op de fles. Concurrentie en Internet zullen hier niet vreemd aan zijn. Radio 2 (reedijo toe), niet te verwarren met onze Radio 2, hield het laatste weekend van augustus een Beatles weekend. Gespecialiseerde programma’s waaronder een coverprogramma gepresenteerd door Cilla Black (**), een intervieuw met McCartney door Johnny Walker (ja die van de vroegere pirate radio, en Radio One), een top met albumtracks, een top 30 van de meest verkochte singels, waar She Loves You, hun 4e singel onbetwist de nummer 1 blijft, maar waar toch ook een Free as a Bird tussen zat. Sluitstuk een herneming van een programma van enkele jaren terug, waar McCartney met publiek in de Abbey Road studio de Beatles muziek bespreekt en gedurende de laatste 10 minuten een nieuw nummertje uit zijn mouw shudt. Een eenvoudige drumroffel van een kleine minuut, waarop een passende baslijn, en verder spoor na spoor gitaarkleuring en nog wat instrumenten worden gelegd. Ten slotte een maffe tekst in het Urbanus genre: ge moogt naar huis gaan want het is gedaan… Het klonk beter dan alles wat we de laatse 10 jaar uit onze radio hebben horen komen, en waarop door beginnende “muzikantjes” vermoedelijk uren is gezwoegd. Meer daarover later…

(*) In Amerika werden de eerste lp’s “uitgemolken” en werd telkens 1 lp als 2 lp’s uitgebracht, aangevuld met enkele singelopnames. Vb: Beatles ’65 en Beatles First.

(**) Eigenlijk Pricilla White, een zangeres uit de stal van Brian Epstein die succesvol was in de jaren 60, en later een erg gesmaakte tv-carriere uitbouwde.