Zaterdagavond 23 januari, was het dan eindelijk zover. De verkiezing van een nieuwe carnavalprins in Aalst was een feit. Traditioneel opende Kamiel Sergant de prinsenverkiezing met een welkomstwoordje aan burgemeester, schepenen, gemeenteraadsleden, en aanverwante. Terwijlbij de introductie van burgemeester Ilse eerder louw werd gerageerd kreeg haar voorganger Anny zowaar een hartelijk applaus. Het kan verkeren, want we hebben het ooit anders meegemaakt. Zo zie je maar.
De vorige verkiezing dateerde al van 2008. Jurgen heeft extra lang van zijn ‘Prinsschap’ kunnen genieten. Het bleef ook nu spannend tot de laatste minuut, al bleek al vrij snel dat kandiaat één, Kurt, niet echt zou meestrijden voor de titel. Nog wat onrijp, en een wat onhandige opening. We hoorden diverse keren, “dat het zou gaan beginnen”. De groeite K-show, was misschien wel een goede kapstok om er wat songs, en wat ongezouten schimpsheuten naar het stadsbestuur aan op te hangen, het geheel was iets te rommelig gebracht. Al mochten zijn nummers over de ‘keirekes’ van een of ander groot-warenhuis er wel zijn. Al moet gezegd dat zijn laatste nummertje over de koffiekoeken van Ilse best mooi klonk, en nog goed gebracht werd ook, mede door de knappe ‘Ilse’danseresjes.
Voor we Den Boein te zien kregen, mochten de ‘elektriekers’ van de Stad alle hens aan dek sleuren, om een serieuze elektriciteitspanne te herstellen. Een uur achter op schema. Een pluim voor het publiek in de zaal die dit ongemak in vrede liet voorbijgaan. De show van Den Boein, Chris, was volledig opgebouwd rond een incident van vorig jaar, waarbij burgemeester Ilse, een horde woedende brandweermannen ontvluchtte door zich in een politieuniform te steken, en de achterdeur te nemen. Kledingatelier ‘Pompierken’ showde zijn ‘eenvoudige’ collecties, waarbij Chris en de twee dansende etalagepoppen snedig uit de hoek kwamen met hun commentaren richting notabelen. Chris voerde ons mee op de tonen van aangepaste knappe liedjes, doorheen de winkel en de stikzolder van het ateljee zelf vrij eenvoudig gekleed in zwarte pantalon, wit hemd, en best leuke jas, een echt lappendeken.
De derde kandidaat, waarvan velen (de zaal zag groen van de aanhangers) zullen gedacht hebben dat hij het op een been ging halen, bouwde zijn show op rond het thema: mijn restaurant. Binnenkort op uw scherm en…in Aalst dan nog wel. Op een uithangbord lazen wij ‘Comme chez zonder board’. Misschien nogwel de grootste verassing, Peter zonder baard. Overigens de enige kandiaat die aangenaam gebruik maakte van de eerste minuten van de show, waarbij het publiek doorgaans enkel het zwarte doek te zien krijgt met wat muziek op de achtergrond. Nee hier stond een eenvoudige barbierstoel, en op de tonen van De Barbier Van sevilla werd een Peter-pop ontdaan van zijn baard. Verder goede nummers, binnen een misschien wat te statisch decor. Bij momenten wat teveel rook in de keuken.
Alle drie de kandidaten legden hun lot voor een stuk in de handen van telkens twee backingdanseresjes, wat soms meeviel, en soms ook wat tegenviel.
De punten worden gegeven in drie categoriën: Kennis over Aalst, professionele jury en de publieksjury (via SMS). Voor het eerst dit jaar werd de Prinsenverkiezing via een livestream doorgestraald naar het Internet, waardoor in principe vanuit de gehele wereld kon worden gestemd via SMS. Een unicum. Voor elke categorie worden punten gegeven, die dan via een quoficient worden omgerekend naar een aantal per duizend. Dit levert voor de twee eerste categoriën, een vermeerdering in punten op, maar voor de derde categorie betekent dit een verlaging van het aantal uitgebrachte stemmen. Democratisch en wiskundig zal het allemaal wel kloppen, maar het is soms moeilijk te begrijpen. Den Boein haalde het in de eerste categoriën, maar scoorde slechts een tweede plaats bij het publiek, met een goede 1400 stemmen tegenover de 2700 van den board. Het voorlezen van al deze cijfertjes en omzettingen zorgde aanvankelijk voor wat verwarring tussen de Chris en Peter, maar Peter, gaf dan toch ruiterlijk zijn nederlaag toe, al nam hij afscheid met een bedankt, en een ‘ik geef mij niet meer aan’. Veelbetekenend.
Een mooi en ontroerend moment van de avond was zeker het afscheid van Prins Jurgen. Eerst een live, akoestisch begeleid nummer, en dan een door doedelzakken gedragen opbouwend lied, waarbij Jurgen ons liet weten, dat hij zo lang als maar kon nog wou doorgaan.
Al bij al was dit zeker geen prinsenverkiezing die ons nog lang zal geheugen. Er waren er betere. Misschien dat die ‘ouwe knarren’ die zich nu vermaken in Prinsencaemere of Prinsengarde nog eens een gooi moeten doen naar de titel.
