’t Was kouder dan gisteren, ja zelfs kouder dan eergisteren. Van Aalst Carnaval, editie 2012, kan niets meer stuk. Het was net alsof een of andere weergodin van op een of andere toren mooi en zacht weer richting Aalst blies. En ja dat er zondag af en toe een streepje sneeuw viel vanuit een bijna wolkenloze blauwe hemel, nemen we er maar voor het gemak bij. <!– WriteFlash('http://dra.sadeler.be/#35′); //–>
Dit zou de stoet van Lotjonslos worden. Wat zeg ik, het jaar van LotjOnsLos (LOL). Of misschien toch ook weer niet helemaal. De eerste carnavalsvereniging die er in geslaagd is om het vijftig jaar lang uit te zingen. Een groep die op een gegeven ogenblik mee richting heeft gegeven naar tot wat de zondagstoet zou evolueren. Maar dacht LOL dat een ‘jubilieke’ voldoende zou zijn om de eerste plaats op een been te veroveren? Zelfs met Beschomt als wierook zwaaiers in hun kielzog mocht het niet lukken. Hun plunjes herinnerden ons iets teveel aan het jaar waarin ze op zwier trokken met de hondenmeute van Prins Laurent. Wat meer mechaniek en acrobatie op de overigens schitterende wagen had ook gemogen, en had hen vermoedelijk een hogere plaats opgeleverd dan de nu derde positie na Pssensje en de Lodderoeigen. Het moet wel gezegd en geschreven worden dat de concurrentie sterk was. Ook het opnieuw herindelen van de stoet, volgens loting, heeft Lotjonslos parten gespeeld. Niet in het bevoorrechte derde deel C lopen betekent sowieso dat er niet met licht op de wagen hoeft gewerkt te worden. Het betekent inboeten aan mogelijkheden en minder charme uitstralen. Dat hadden de Lodderoeigen (LOD), Possensje (POS) en SchiefRechtOever (SRO) die de stoet op zondag mochten afsluiten maar al tegoed begrepen. Lod stak zijn nek uit, letterlijk en figuurlijk, en kaapte dan ook een verdiende eerste plaats weg bij de grote groepen.
We hebben inderdaad al betere edities van Carnaval beleefd. Het thema van de stoet was overduidelijk de kreet ‘wiewerret?’. En dit sloeg zowel op wie zal als winnaar uit deze stoet komen, maar evenzeer, of meer zelfs werd de vraag gesteld: wie zal het in oktober halen, wanneer wij met zijn allen onze bek nog even mogen roeren in het bekende stemhokje? Kan de super populaire Ilse het halen van Jean-Jacques, of duiken er nog meer kandidaten op? Burgermoeder Ilse bekeek het vanuit haar middeleeuws aandoend kantelen jurk, met de eeuwige glimlach op het gezicht. 
We zagen haar op maandagnamiddag meedansen met de Gilles, druk met het uitwerpen van borstels en appelsienen naar het talrijk opgekomen publiek. Hierin bijgestaan door Prins Stephanie. Prins, jawel, want de titel prinses carnaval bestaat eenvoudigweg niet.
Een ander ‘fenomeen’ dat nooit officieel ontstond, maar spontaan opdook is de Ajuinboer. We zijn op dit ogenblik aan een derde generatie ajuinoer toe, en dit hebben we geweten. Jean-Marie Heyman zou gevraagd zijn om de rol over te nemen. De ‘echte’ laatste ajuinboer, die nu in een rusthuis verblijft, schonk zijn pak echter aan iemand anders, en dus…. Hebben we in Aalst nooit zoveel ‘onionsellers’ gezien als dit jaar. Tijd brengt raad, en wie weet krijgen we volgend jaar, nu het aantal prinskandidaturen op het aller laagste niveau zit, niet een Ajuinboer verkiezing?
 |
 |
Ook het fameuze ‘peper en zout’ mistten we enigszins dit jaar in de stoet. Losse groepen waren dit jaar verplicht om zich officieel in te schrijven, om ondermeer veiligheidsredenen, en ook wel om de lengte van de stoet wat aan banden te leggen. Blijkbaar werden ‘losse carnavalisten’ hierdoor toch wat afgeschrikt. En duurde het allemaal minder lang? Niet echt. Al viel het allemaal nogal mee. Zelfs op maandag wanneer het allemaal wat chaotischer verloopt en groepen de volgorde niet meer hoeven te respecteren. Dit mondt doorgaans uit in het feit dat de ‘grote groepen’ bijna allemaal vooraan lopen en de ‘kleine’ groepen teveel als staartvulling dienen. Misschien dat een hernieuwd feestcomité hier volgend jaar wel, oren naar heeft?<!– WriteFlash('http://dra.sadeler.be/#36′); //–>
Op dinsdag was al wie het woord ‘voiljeannet’ kan uitspreken paraat, en op de been. Met honderden en honderden bleven ze maar door de Aalsterse centrumstraten paraderen. Ook dit jaar was het speuren naar de ‘echte’ voiljeanetten. Want een travestiet, of een bont aangeklede man, op het exhibitionistische af, is nog geen voiljeannet. De voiljeannet is een regelrecht stukje erfgoed, en er zijn dan ook een paar attributen die niet mogen ontbreken. De lampekap op het hoofd, de kinderkoets aan de hand, een omgekeerde oude jas, en vooral een droge haring in een muit (vogelkooi) completeren de ‘echte’.
Tijdens de popverbranding had een zeer geëmotioneerde Nicole Ringoir het moeilijk om Prinses Stephanie te bedanken en haar toestemming te geven om het vuur aan de pop aan te steken. Gelukkig was ook Keizer Kamiel, na zijn ziekte, aanwezig, en kon er dus zonder problemen geroepen worden: Doemen Voesj???
Het was weer mooi… het weer was mooi…. Elke rechtgeaarde carnavalist droomt nu al van februari 2013.
