Viering 35 jaar Flemish Computer Club.
(c) foto. Geert De Rycke (HLN) – Artikel: Het Laatste Nieuws.
Namiddag, traditionele nieuwjaarsreceptie in Lebbeke van de Flemish Computer Club. Al viel er deze keer iets meer te vieren dan de drie gelauwerden die de beste foto’s hadden ingestuurd. We bestaan immers dit jaar 35 jaar, en daar werden een paar glazen op gedronken. Champagne in speciaal daarvoor gekochte en van een FCC label voorziene glazen. Enkele oudgedienden van het bestuur doken op. Eddy I., ooit net als Marc V. en ik een van de ‘sysops’ ofte uitbaters van een bulletin board. Leuk om nog eens die filmpjes te zien voorbijkomen. Ikzelf in een versie zonder het minste grijze haar. Dat moet ik zien te pakken te krijgen: een document, waarop zelfs mijn eerste PC, een IBM, te bewonderen valt. Het ding kostte indertijd de slordige som van 65.000 oude Belgische franken. Rutger L., Luc van L., allen in piepversies van zichzelf doken op in de montage. Zelfs Camiel D. V., een van onze kranige oudjes kwam langs. We dronken nog wat na met ene Michel, die we in geen twintig jaar hadden gezien.
Herinneringen werden bovengehaald, zoals dat van die keer, dat we er uuuren over deden om doorheen een sneeuwnacht van Utrecht naar Dendermonde te bollen in een oude Mercedes met achterwielaandrijving. Het was de laatste keer dat Luc D. voor ons chauffeur speelde op onze tocht naar de HCC dagen in Utrecht.
Prille begin onder de vleugels van HCC.
Vijfendertig jaar geleden werd te Dendermonde een computerclub boven de doopvont gehouden. De eerste vijf jaar werd er vergaderd in kleine zaaltjes boven café ‘t Peirt, en in een heuse dancing, die op zaterdagnamiddag niet werd gebruikt op de Vlasmarkt. De met spiegels bezette palen in de dancing stonden vaak in de weg, om de sprekers te kunnen volgen. Minix was een van de van Unix afgeleide operating systemen waarover ooit werd onderwezen. Uiteindelijk verhuisden we een derde keer naar een zaaltje achter café ‘t Gangsken in de Dijkstraat. Het was daar dat er voor het eerste een Computer Dumpdag werd georganiseerd, wat niet in goede aarde viel bij het Antwerpse hoofdbestuur van HCC (de Hobby Computer Club). Onder meer dat, en het nooit krijgen van ook maar enig deel van het lidgeld dat nationaal diende betaald te worden, leidde er toe dat op een avond in september in 1989, gezellig zittend in de zeteltjes daar vooraan in ‘t Gangsken, een aantal leden, tussen pot en pint, het kranige besluit namen om uit de HCC te stappen, zelf een vzw op te richten en door te starten als Flemish Computer Club. In Antwerpen keken ze er naar, maar konden ze er weinig aan veranderen. (Later zal ik dit scenario in een totaal andere omgeving nogmaals beleven).
Naar een zelfstandige vzw.
Marc V. werd voorzitter, Johan Van E. werd penningmeester, en ondergetekende werd secretaris. Aangevuld met nog enkele andere bestuursleden, waaronder Eddy I en William De S. werd er drukt vergaderd, werden er statuten opgesteld, werden gebruikersgroepen (Games, Dos, Communicatie, enz…) in het leven geroepen. Met de lidgelden, werd wat materiaal gekocht, en maandelijks werd een tijdschrift op diskette uitgegeven. De FCC-schijf was geboren. Al snel kon je de club ook van thuis uit volgen. Dat wil zeggen, diegenen die in de begindagen al over een modem beschikten, en over een pc, met communicatiesoftware zoals Telix of Procomm konden inbellen op een van de drie Bulletin Boards die de club rijk was. PC-Tex, Devlonics, het zijn maar enkele merken die al snel inbouw modemkaarten op de markt brachten om daarmee te concurreren tegen de toenmalige RTT. De RTT beschikte enkel over verplicht te huren modems (onbetaalbaar voor de particulier), met klinkende namen als Daisy, Hyacynth, enz… Je zou gaan denken dat ‘Keeping Up Appeances’ daar haar ideeën haalde, voor de namen van haar hoofdfiguren in de onvolprezen serie die jaren later op de buis verscheen.
Maar zelfs de aan te kopen goedgekeurde modemkaarten waren te duur voor de amateur, die zich dan maar richtte naar enkele Aziatische landen die al snel de markt overspoelden met producten met de meeste exotische namen als daar waren bijv. Zyxel.
Dendermonde wijst de weg.
Het lijkt nu wel alsof het gisteren was, maar toen ik ooit in 1985 of daaromtrent de eerste keer een bezoek bracht aan ‘t Peirt, werd daar een nieuw programma gepresenteerd. Nog in volle DOS tijd, toonde men er een eerste rudimentaire versie van Windows. Een programma waarvoor je niet eens een grafische kaart nodig had. Gewoon met streepjes getekende kaders tonen hoe de toekomst er ooit zou uitzien. Omdat Microsoft in die dagen, achter de schermen, voor IBM aan een grafisch Operating systeem (OS/2) werkte, en het er niet naar uitzag dat Windows ooit meer dan een programma zou worden, laat staan een Operating Systeem, kwam die demonstratie niet zo erg spectaculair over als je wel zou kunnen denken. Wie zich een Hercules kaart kon aanschaffen om kort daarop een eerste tekening op zijn groen of bruin scherm van zijn cloon-pc te toveren, voelde zich al een hele piet.
Naar de Dijkstraat.
In ‘t Gangsken hebben we jaren geresideerd. eerst enkel de eerste zaterdag van elke maand, en later ook quasi elke maand minstens een avond tijdens de bestuursvergaderingen. Een aantal jaren liepen we dubbel met bijeenkomsten die we hielden in een van de klaslokalen van het technisch atheneum van het rijksonderwijs, ons bereidwillig ter beschikking gesteld door de directie van de school en een van de leraars informatica tevens bestuurslid, Johnny Van den A.
Er was maar een verplichting. Het lokaal elke zaterdag dat we er gebruik van maakten achterlaten zoals we het hadden gevonden, en zorgen dat al het licht was gedoofd om middernacht, vanwege afspraken met de patrouillerende rijkswacht. Wie er bij was, zal zich nog menige keer de race tegen de klok herinneren om alles op zijn plaats te krijgen, de toen nog zware pc’s te verkassen naar de auto’s, om tot slot uit te blazen in ‘t Gangsken of de Drei Klokken.
Naar een vast lokaal, waar we het Internet ontdekken.
De beste oplossing kwam enkele jaren later toen we de benedenverdieping van een huis konden huren voor een prikje. Eindelijk hadden we een vast lokaal, met eigen sleutels waar we konden komen en gaan naar believen. Niet alleen dat, het liet ook toe dat we materiaal, pc’s modems en servers vast konden installeren en ‘s nachts door laten werken. Na enkele jaren bleek dat we best af en toe het containerpark aandeden, om van overtollig materiaal verlost te geraken dat zich uit het niets leek op te stapelen in de achterste ruimte. Materiaal waarvan alleszins enkelen moeten gedacht hebben: “wie weet komt het ooit nog wel van pas”.
Het was in daar lokaal, dat we voor het eerste kennis maakten met het internet. Eric De C., op dat ogenblik student aan de Gentse Universiteit, belde in op een van de mainframes aldaar, zette in een dos-box een terminal vt100 sessie op en toonde ons dat er naast de bulletin boards een heel andere wereld bestond, waar je ook kon chatten of programma’s downloaden, door eenvoudigweg op een commando lijn opdrachten te typen. Ook in de Humo hadden ze het in die dagen over een netwerk dat de gehele wereld omspande, en dat quasi alle universiteiten en grote ict-bedrijven verbond. We stonden er bij en keken er naar. Niet zo lang daarna werd er samen met het weekblad Panorama een diskette verdeeld waarmee je op een eenvoudige wijze via een modem kon inbellen, via een toegangspunt, en in de wondere wereld van HTM terecht kwam. Het internet kreeg er plots een gezicht door. We kunnen ons nog nauwelijks voorstellen, hoe traag alles verliep, en hoe we de grafische pagina’s beeldje na beeldje zagen gevormd worden op onze schermen. De max was uiteindelijk wel, dat je kon ZIEN hoe alles in elkaar zat, en straffer nog dat je ZELF dergelijke pagina’s kon fabriceren. Wie ooit zelf programma’s had geschreven in de taal C, of in Pascal of Basic en al zijn opvolgers, en dus een beetje zicht had op hoe die wereld in elkaar zat, had er weinig moeite mee om ook de HTM Language aan te leren. Niemand kon toen voorzien, dat de gehele wereld ooit verbonden zou zijn, laat staan, dat we ooit permanent zouden verbonden worden met het Internet, en dat alles wat op communicatie gebied al was uitgevonden van onze computers zou verdwijnen. Dos, Procomm, Proboard, RBBS, X25 protocollen, ISDN, Videotex, Kermit, Crosstalk, PcTex, VT52 en VT100, protocollen gaande van Xmodem tot Zmodem, enz, enz. Al deze toestanden bepaalden op een of ander ogenblik ons leven. Waar is de tijd, dat ik zelf een aantal van deze toestanden samenbracht in een programma, Teledisk en Teledisk+, via hetwelk op een gegeven ogenblik enkele duizenden klanten hun bankzaken konden verrichten? Eerst door in te bellen op een Level 6 Honeywell Bull, en later door in te bellen op een Tandem Non-stop systeem. Bull, Tandem, allen werden ze in de loop van de tijd opgeslorpt, door vaak grotere concurrerende firma’s. Firma’s die zich eerst spelenderwijs op de PC markt begaven groeiden uit tot mastodonten, en slokten concurrenten op. Microsoft dat steevast voor het grote geld ging, beconcurreerde zijn eigen klanten, zoals IBM waarvoor het ooit een eerste Operating Systeem (DOS) mocht leveren, en zelfs later het nog veel betere OS/2 mocht schrijven, zij het toen al met hulp van IBLM zelf. Dankzij de groei van de particulieren markt waar plots iedereen aan de PC wou slaagde MS er in om vanaf de jaren negentig zijn programma Windows in de markt te zetten. Het logge IBM liet zich platwalsen, hernoemde zijn veel beter OS in Warp, maar vergat hierbij wel dat je ook aan klantenbinding moet doen. Dit resulteerde in een wereld, zoals we die nu kennen.
Leven zonder Microsoft.
Toch zijn er in de computerclub altijd mensen blijven geloven in een al even wondere wereld naast die van Microsoft. Ee,n wereld die bestond uit Apples, en andere Psions. Een evolutie waarvan we het einde nog niet gezien hebben. De PC-wereld is intussen voorbijgestreefd en we bedienen ons tegenwoordig van smartphones en tablets. Nooit gedacht dat ik ooit deze tekst zou typen op een Ipad-mini aan een cafétafeltje met een lekker bakje koffie.
Het leven in de computerclub kabbelde rustig verder. Modems werden vervangen door ISDN connecties, en nog later door rechtstreeks gekoppelde verbindingen. De snelheid van 300 of 1200 baud van de Daisy en Hyacynth modems kunnen we ons nauwelijks herinneren. Men vertelde ons in 1985, dat dit de hoogste snelheid was die ooit door een telefoonlijn zou kunnen gestuurd worden. En toch evolueerden we nadien van 1200 naar 2400, naar 9600, naar 14400, naar 28800, baud. En kijk vandaag krijgen we, en TV, en Internet binnen in onze huizen door diezelfde draden die toen ook al onder onze bloemenhoven door van de straat naar onze woningen liepen. OK, wat verderop heeft men de straten opengelegd om er glasvezel neer te poten, maar ook dat zal overbodig blijken, want zijn we nu al niet voor een groot stuk draadloos aan het werken? De zwaluwen hebben het geweten, want hun traditionele ‘september verzamel draden’ zijn quasi allemaal uit het landschap verdwenen. Niet overal…. check maar in bijvoorbeeld Wales.
Verder doen….
We kampeerden meer dan vijftien jaar in ons lokaal te Sint-Gillis, tot de tijd kwam, dat eenieder meer en meer van thuis uit zelf ‘surfte’ op dat wereld wijde web. Er werd wat minder vergaderd, en de nood aan een eigen lokaal verdween. We huren nu ons lokaal (in Denderbelle) en kunnen op die manier het vrijgekomen kapitaal gebruiken voor o.a. fotowedstrijden met schitterende prijzen, zoals ook dit jaar weer mocht blijken.
De Flemish Computer Club blijft een ankerpunt in het Dendermondse waar mensen, die even van de sociale media afwillen en face tot face willen babbelen altijd welkom zijn….. ook de volgende 35 jaar.
Proficiat en dankjewel aan het bestuur en de voorzitter om dit gedurende al die jaren mogelijk gemaakt te hebben.
Meer info nodig surf naar
