Sadeler's blog

Donderdag, 22 augustus

Een dag doorgebracht in het Muzeum für Technik. Bij het binnenkomen ontving iedereen zijn lunchbox. Een stevige kartonnen doos gevuld met een appel, banaan, appelsap, muffin, aardappelsla, drie kleine broodjes, met kaas, vlees en ei met currie. Een reepje chocolade voor achteraf. Alleen wat hinderlijk om er tot ‘s middags met rond te zeulen. Er werd dus door velen wat te vroeg geluncht.

Uiteraard bezochten we daar eerst de molens. een staakmolen en een Hollander Mühle. Bij de laatste konden we niet in de kap omdat er buiten aan het roer op de kap iemand op een hoogwerker werken uitvoerde.

In dit museum kopen je verder in de nieuwbouw tentoonstellingen bezoeken over vliegtuigen, boten, fotografie enz… Ik koos voor de grote hal met diverse treinen. Locomotieven uit de beginjaren van het spoor, miniatuurtreinen, en kast met dingen die op de trein werden gebruikt, zoals minischaakspelen, boekjes enz…

Wat mij het meest emotioneerde, was toch wel de wagon die ergens in het midden stond opgesteld, waar ooit gedurende de tweede Wereldoorlog mensen in werden getransporteerd naar Birkenau. Binnenin een kale wagon, zeg maar een beestentrein met enkel langs de wanden enkele ringen waaraan ‘iets’ aan een ketting kon bevestigd worden. Een ware confrontatie. Buiten aan de wagon hingen een serie panelen met de nodige foto’s en de nodige uitleg. Enkele bezoekers (toeristen?) probeerden aan hun kinderen uit te leggen waar dit over ging.

In een ander gebouw gebruikten we ons avonddiner. Veggy en naar mijn gevoel kregen de anderen ook wat veggy, alleen wat minder. Een koffie achteraf kon je zelf bestellen, maar dat zette je spaarpot op min 5,6. Een behoorlijk handvol euro voor een reguliere tas koffie.

‘s Avonds zochten we de biergarten op, waar we ons al aardig thuis begonnen te voelen.

Vrijdag, 23 augustus

Vandaag werd mijn voordracht van morgen naar vandaag geschoven, waardoor de voorbereiding die ik nog had kunnen maken in het water viel. Maar uiteraard verliep alles goed. Er kwamen relevante vragen, wat mooi meegenomen is.

Buiten op het Alexanderplein was een vegan markt aan de gang, waar je letterlijk alles kon kroningen, behalve, dierlijke producten dan toch. Navraag bij een stand met ijskraam leverde mij op dat de helft was bereid op basis van water, en de andere helft op basis van rijstwater. Wat denk ik mogelijks iets meer lijkt op melk.

Berlijn merkwaardige stad. In het hotel kan je ‘s morgens, ‘s middags en ‘s avonds lekker eten, selfservice, maar echte vegetarische schotels of producten trof ik er niet aan. Toch een merkwaardige tegenstelling met de aan gang zijnde markt pal achter het gebouw.

Zaterdag, 24 augustus

In de voormiddag nog een zevental kortere lezingen, ‘informal papers’, waarna er een uurtje vergaderd werd door de ‘council’ zeg maar, het bestuur van TIMS. Vanaf nu vertegenwoordigde Robbert en ikzelf via TIMS Nederland & Vlaanderen Nederland en Vlaanderen. Dat wordt even aanpassen in de folders die beschikbaar zijn. De afgelopen Algemene Vergadering werd becommentarieerd. Voorstellen werden besproken. De komende Midterm werd gewikt en gewogen. Het volgende symposium zal doorgaan over vier jaar in Polen. De volgende council meeting waarvoor de datum nog dient vastgelegd gaat door in een voor mij overbekende habitat: de UK.

De rest van de vrije namiddag konden we besteden in Berlijn. Wandelen door de stad, waarvan ik voorlopig vind, dat ze meer lijkt op Britse steden, dan gelijk welke stad in ons eigen lands. Overigens ook een stad die behoorlijk gedecolleteerd is. Ook hier heeft de protestantse , of beter minder katholieke opbrengen de vrouwen wat vrijer gemaakt bij de keuze van hun klederdracht. Wie zong ook alweer van die Schöne Mädchen? Musea en dergelijke zullen voor een volgend bezoek zijn, want ik wou wel enkele platenzaken bezoeken. Netjes uitgekiend via Google, volgde ik een snel en ruw opgestelde route van ongeveer vijf à zes kilometer. De eerste winkel had nog CD in de naam, maar alles wat er te krijgen was, was vinyl. Neil Young’s ‘Time fades away’ bijvoorbeeld, en het eerste album van de ‘Moody Blues’, nog met ‘Denny Laine’, en hun grote hit ‘Go Now’. Laine die in de beginjaren van Paul McCartney’s solocarrière deel uitmaakte van de band ‘Wings’. Een lp waarop ze op de hoes afgebeeld staan bij een molen. Ik had het er nog over met Graham, een van de Britse deelnemers, die thuis een kelder vol gitaren heeft. Overigens een van de Amerikaanse deelnemers, was onlangs nog bij een concert van Bob Seger. Toch een klein beetje jaloers, wan Seger is aan een afscheidstournee bezig, en het is alweer geleden van 1972 dat hij Brussel aandeed.

Tijd voor een koffie break op een terras van een Indisch café waar binnenion iedereen achter de toog een tulband droeg. Of ze ook nog een gebogen dolk bijhaalden heb ik niet kunnen zien. Om maar te zeggen dat ik mij tussen twee platenwinkels in, toch in een wat afgelegen buurt van het toeristische centrum bevond.

Dusty Springfield, en Peter Green completeerden uiteindelijk mijn zoektocht naar muziek in Berlijn. Gelukkig kan ik alles, samen met de kilo’s boeken meegeven met Johan naar België, waar ik later kan ophalen.

Het afscheidsdiner ging door in een vrij grote echte Duitse Bierstube. Het leek wel een miniversie van de Wieze oktoberhallen. Bediening in lederhösen en een driemansorkest al even traditioneel uitgedost voorzag ons van de nodige drinkliederen. Christine uit Londen vertelde mij nog dat ze ooit een van de deelneemsters was aan de Wieze Oktoberfesten. In de tijd, dat ze nog met hele busladingen de oversteek waagden, tot de ferrymaatschappij in Oostende er genoeg van had. Wat er op de borden kwam was al even spectaculair. Sommigen kregen een bord waarop een homp vlees lag die wel van een bison leek te komen. Vlees aan een been, waar onze hond voor een week zou klunen aan eten. Grote halve liters Weiss bier.

Hert was er al bij al iets te warm, en te luidruchtig. We eindigden de avond bij een glas merlot wijn in de bar van het hotel met enkele molinologische vrienden die er morgen niet meer bij zijn tijdens de posttour.

Thank you for the days, those endless days, believe me…