Gisterenavond werd op TV één nog maar eens een herneming uitgezonden van Midsomer Murders. De serie waarin John Nettles de streek rond Causton tracht te zuiveren van ongure individuen die er telkens weer in slagen om per aflevering drie a vier personen het hoekje om te laten gaan. Gisteren betrof het een dertig jaar geleden gepleegde moord die plots een vervolg kreeg wanneer alweer enkele verwante personages er aan gingen. Midsomer Murders behoort tot de betere Britse detective reeksen maar Barnaby haalt het bij lange na niet van Morse, Rebus of Jack Frost. Waar Midsomer wel in scoort is de aandacht voor het rijke Engelse platteland ergens in de buurt van The Cotswolds. De aflevering van gisteren ‘The Fisher King’ liet ons o.a. een mooie Susannah Doyle zien, die een bakkerswinkeltje uitbaatte in het dorp. Doyle is ondermeer bekend door rollen in ‘Drop The Dead Donkey’, ‘About a Boy’ en ‘Ballykisangel’. Jim Carter vertolkte de rol van ‘Nathan Green’ die in de plaatselijke watermolen woont, en in eerste instantie als hoofdverdachte wordt opgevoerd. Carter heeft een lange carriere achter de rug waarbij ons vooral zijn rollen in ‘Not The Nine O’Clock News’ en het onvolprezen ‘Top Secret’ (zie foto) opvallen.

Green woont in de molen. De watermolen die fungeert in de aflevering, met prachtig houten waterrad, is gelegen langs de Theems in de buurt van Reading. Het dorpje heet Mapledurham, en laat dit nu een van de lokaties zijn die wij aandeden vorig jaar in mei ter gelegenheid van de Open Mills days in Groot Brittaninë.

Terwijl ik de foto nam vanaf de straat gezien, pal voor de kerk, kreeg ik direct het gevoel: ‘ik ken dat beeld’. Ik heb dit al ooit ergens gezien…een foto, de aflevering van Midsomer in 2004? Nee niets van dat alles. Ik had de foto reeds gezien in 1970, zei het wat in een omfloerste versie. De lokatie werd in die tijd gebruikt voor de hoesfoto van het eerste album van de heavy band Black Sabbath. De in nevels gehulde engelenfiguur was er deze keer niet.

Het was een mooie dag, die dag in mei, en ik bleef er een tijdje genieten van de lentezon, op dat ogenblik onwetend van het feit dat Pangbourne amper een dorp verder was, waar een boothuis staat waarin ooit Jimmy Page woonde en waarin heel wat zeppelin materiaal is ontstaan. Ik moet dus nog een keer terug, en wie weet kom ik dan opnieuw de man met de gieter tegen.(*)

(*) de man met de gieter wordt een afzonderlijk verhaal.