Dit bericht verscheen eerder in de categorie classic rock, waar het slechts gedeeltelijk thuishoorde, vandaar…
The Green in Brugge. Het Zand, vlakbij de schabouwelijk lelijke schouwburg. Begot een Engels aandoende pub. Dat blijkt overduidelijk uit de Engelse borden aan de wanden. The Green. Ik had het kunnen raden. Het gaat hier om golf natuurlijk; De Caddy recht tegenover mij is duidelijk. Een mooi, gezelllig cafe om wat te reflecteren over het heden, en zelfs wat naar de toekomst te gluren. Opzij rechts van mij zit een Duits blonde, waarvan je denkt dat ze die de dag van vandaag niet meer maken, maar toch. Een klassiek koppel tegenover mij, hij beduveld, zij getrappist, verorbert een bord sla, met nog wat aangepast voedsel erop. De zoldering is beslagen met houten planchetten, en dat geeft een warm gevoel. Iets om te onthouden voor de aankleding van de Horenbuts.
De beste thee en koffie in 2009.
Daarnet dacht ik er nog heel even na over, waar ik nou dit jaar de beste en gezelligste koffies heb gedronken. ’t Is eens een andere insteek om terug te blikken op 2009. Het moet zeker in Cambridge geweest zijn, bij Aunties, al is het theehuisje van de National Trust bij de brug in Llanrwst een goede tweede. Voor een echt grote koffie ben ik best bediend geweest bij Starbucks in Chester, pal tegenover The Works, al is The Works tegenwoordig verhuisd. Niets blijft nog bij het oude. De drie kerken, waar ik heerlijk thee heb gedronken afgelopen zomer, mogen best vermeldt worden. Saint Peter in Chester. De Anglican Cathedral, ja die van Paul McCartney’s oratorium, aan Hope street in Liverpool. En ook het kleinere kerkje van St. Dogfmaels bij de watermolen Y Felin, ergens diep weggestoken in Zuid-West Wales. Iets minder, een avondlijke koffie na een mooie molendag buiten aan de Pannekoekenmolen in Burgh Haamstede.
Bij ons blijft het over het algemeen armoe troef met teveel cafes met te kleine tassen, en ik moet zeggen dat ik de ‘Illy etablissementen’ vermijd. De laatste jaren zijn er heel wat cafés die deze trend volgen, wat te betreuren valt. We leven echter op hoop. Hoop op nieuwe ontdekkingen na 1 januari, wanneer het rookverbod ongenadig zal toegeslagen hebben in alweer x aantal cafes waar we nu verplicht in een grote bocht omheen liepen. Ik zal ze wel herkennen, die cafés, waar binnenkort groepjes mensen buiten staan te roken.
Ik was het liefste in….
Leuke herinneringen aan bezochte steden het afgelopen jaar: niet zo gek veel. Het was eerder een jaar van ‘passing thru’, in Cambridge, Chester, Stratford, Utrecht, Mons en Cassel. Al zullen de ogenblikken dat ik opgesloten raakte in een rustige boekenwinkel in Monmouth mij wel bijblijven.
Mitchel Troy, waar enkele arbeiders houten telefoonpalen aan het vervangen waren. Na een rustige babbel bleek dat dit dagelijkse kost is in Wales.
Dankzij de molenwereld dit jaar ook even gestopt in de streek van Avesnois in de Franse Ardennen, Amersfoort en Breda. Dichtbij en toch onbekend.
Andere mooie ontdekkingen waren vast en zeker de Brouckmolen langs de IJzer, en enkele standaardmolens tussen Cambridge en Oxford. De avondlijke fotografie op de terugweg van een regenvakantie in Chesterton, maakt echter veel goed.
Dit jaar kwam ik er opnieuw niet toe om Londen, Rijssel, Villers La Ville, en enkele andere Waalse steden te bezoeken. Villers La Ville en de streek ietwat zuidelijker ervan staat dit jaar zeker op het programma, net als Gravelines, de molendag in Noord-Brabant, de Duitse molendag, het Engele molenweekend, ik kijk al uit naar de thee in Sarre. Het nederlandse molenweekend moet maar eens sneuvelen.
