Zaterdag, nu drie dagen geleden op 30 mei 2015 vertrokken om 7:50 km 33, en een eerste stop in de buurt van Aachen. Plaspauze en een klein straf koffietje, per vergissing uiteraard.
In de hoek staat er een tolautomaat. Even uitvissen hoe zo een ding werkt. Nooit te oud om iets bij te leren.
Hopelijk raak ik tegen deze avond zoals gepland tot Passau, pal voor de Oostenrijkse grens. Er is daar in de bbuurt een leuke campsite.
600 km achter de kniezen, bij alweer een kop Lavazza, ergens een kleine eindje voor Munchen. Beieren valt mij wat tegen. Te vlak. Al zijn de snelwegen hier dan wel weer de moeite.
Bon, nog dik twee uur en we kunnen bivakkeren. Het is nu 16:45.
De nieuwe GPS, Garmin doet het uitstekend….
Het was een gokje, een campsite uitkiezen via google, maar het valt mee. Op amper 2 km van de snelweg, en in de buurt van de Donau. Een wat oudere man deed de receptie; Ach aus Belgiën. Ik betaalde een weinig en mocht vrij op het terrreinb staan. Een wat aftandse campsite, voor het merendeel gevuld met toerers en sleurhutten van Nederlanders en Duitsers.
Morgen terug een slordige 700 km karren. Ik verlies een uur door het tijdsverschil met Roemenië. Dat wordt dus uitkijken of ik de tweede gegoogelde campsite haal, want ondergetekende vergat dat RO in een andere tijdzone ligt. Zover oostwaarts waren we immers nog nooit geweest.
In elk geval heb ik voor maandag nog voldoende tijd ingecalculeerd, om tijdig aan te komen.
Het is even na 10 uur. Ik maak er een uitzonderlijk vroeg nachtje van.
Vroeg uit dfe veren, en tegen 8 uur de weg op. Al na enkele km voorbij de Donau, die ik gisteren overigens drie keer overstak, bolden we Oostenrijk binnen. Het is te zeggen, na een klein oponthoud in een wegenvignettenkantoortje, waar een vriendelijke juffrouw mij gelijk vignetten verkocht voor Oostenrijk en Hongarijë. Slovenië had ook nog gekund, maar daar kar ik niet door.
Een keer 19 voor een hele maand en een keer 8,5 voor een week. Het ene op de aloude “sticker achter de vooruitwijze”, en het andere voor Hongarijë elektronisch, op basis van de ingegeven nummerplaat. Ook hier staat de vooruitgang niet stil, maar ze zijn nog niet zover als bij de Britse Dartford Crossing onder of over de Theems, waar ze zelf je nummerplaat inlezen en jij tot de volgende avond middrnacht krijgt om je schuld te voldoen via Internet.
Na twee uur en een beetje karren kopje koffie in een Oostenrijks wegrestaurantje, waar ze over Wifi beschikken, wat mij toelaat om nog enkele dringend af te werken mails te versturen. Ik moet dringend een stuke bloggen over hoe Apple en zijn Ipads de wereld vooruithelpt. In die zin, dat mijn voordracht die ik nu toch al 20 jaar geleden hield: ‘Leven in een wereld zonder Microschoft’ toch uitkomt. Hoingarije, even gecheckt aan de tolboot of mijn elektronicapapiertje toch noet moet worden omgezet naar een sticker, bij alweer een vrienbdelijke dame, die mij iets antwoordde dat zelfs op nederlands geleek. Ze begreep mijn vraag zelfs toen ik polste hoe breed HO wel is. Ze krabbelde op een papiertje 400 km. Dus daar karren we helemaal door, want ik heb echt geen zin om ook nog even die rare Hongaarse munt om te wisselen. Halverwege toch gestopt in een McDonalds, want die hebben gratis wifi zonder complimenten zoals oin Duitsland, waar je een uurtje krijgt en dan wordt de code je nog gesmst, waardoor ze meteen je telefoonnummer beet hebben. En vooral van de Duitsers dan kunnen ze afleiden wie nog niet over 3,4, of meer G beschikt. Goed bezig Deutsche Telekom. De mensen slikken dat uiteraard omdat er duidelijk bhijstaat dat ze je nummer niet zullen misbruiken. Uiteraard niet, misbruiken, maar wel gebruiken toch. Nu voor mij niot gelaten, want ook buitenlanders mogen op die wijze gratis het net op.
Maar boij MacDonalds, geen poespas, ook niet om effe naar de plee te lopen. Geen systemen met draaideuren, die pas opengaan njadat ze je centen hebben ingeslikt, in ruil voor een bon. Met die bon krijg je dan wel 50 cent korting op je kopje koffie. En bij ons is de bon dan ook opgebruikt. Hier mag je slechts 50 van de 70 cent gebruiken. 70 cent, dat is gelijk 28 frank voor een plas. Vroeger betaald je daar een entreekaartje voor een fuif mee.
Dinsdagmorgen rondgekeken in Kopenhagen, in de buurt van Tivoli. In het Toerist Center nuttig ik enkele koffiekoeken, met koffie, neem een foto van een ‘stunning Deense’, en trek een veel te drukke stad in. 
Politiewagens scheuren af en aan. Alom getoeter, om hoorndol van te worden. En nog steeds een eerder bewolkte lucht. Ik check uit rond 11 uur, in het Nebo hotel, en via het vlakbij gelegen station spoor ik naar de luchthaven, vanwaar de trip echt start, omstreeks 2 uur. Meer dan tijd genoeg om wat te schrijven, bij alweer koffie in een hoekje bij Starbucks, waar een niet zo stunning lady mij een tijd gade slaat. De dubbeldekker neemt gelijk de snelweg naar Zweden via de recente tunnel/brug combinatie. We rijden pal naar het zuiden van Zweden, waar we in Ystad (Wallander), de ferry oprijden voor anderhalf uur zwalpen naar Bornholm. Net zo lang als het duurt om van Calais naar Dover te varen. Dus ook dit eiland zal zowat 30 km van de kust afliggen, veronderstel ik. De snelwegborden gaven aan dat dit ook de weg naar Polen is. Bornholm is zeker een eigenaardigheid in de zin dat het een heel eind van Denemarken af ligt. De taal is een oude vorm van het Deens, uit de tijd dat de Denen ook nog heersten over Noorwegen en Zuid-Zweden. Dit zou moeten de mooiste en warmste plek van het Noorden zijn, geliefd bij vakantiegangers. Voor ons echt interessant omdat er heel wat windmolens staan. Morgen een eerste molentocht.
