Precies 45 jaar geleden was ik ziek deze dag. Wie onthoudt nu zo iets banaals?
Ik dus. Het is nl. een van die Kennedydagen uit mijn leven.
Net 17 geworden, nog op school, en bezig met een vakantiejob. Sparen en werken voor een bandopnemer. In die dagen de makkelijkste manier om goedkoop veel muziek te vergaren.
Het werk bestond voornamelijk uit het vullen van plastiek zakken met vlokjes mousse. We werkten dan ook in een nu nog steeds bestaande matrassenfabriek. Het zou te ver leiden om het hele verhaal hier op te tekenen, maar het was een goede leerschool, om te beseffen dat verder studeren toch maar de beste optie was.
Het was vooral warm op de zolder waar we de zakken vulden, en die 3e juli kondigde wat leek op een zomergriepje zich aan. Precies een dag voor de Rolling Stones hun nieuwste single op de goegemeente zouden loslaten.
Het was dan ook bijzonder erg schrikken die 4e juli in de ochtend toen de radio het meest vreselijke nieuws bracht wat een muziekfan kan te horen krijgen. Brian Jones, die net enkel weken ervoor uit de Rolling Stones was gegooid was verdronken in zijn zwembad. Zelfdoding? Of erger? De waarheid, ook al met een hoog Kennedygehalte, kennen we nog altijd niet.
Nog maar enkele weken geleden maakte ik het volgende mee.
Een bezoek aan het graf van Brian Jones is steeds weer een rustgevend moment in een mensenleven. Het graf wordt goed onderhouden. Er ligt zelfs een grote kei op, met de tekst: “Thanks grandad.” Achter de rechtopstaande steen ligt een plastic Tupperware doos, met wat souvenirs, een notablokje en een schrijfstok. Er komen regelmatig mensen langs valt op te maken uit de notities.
Recht tegenover het graf onder een grote boom staat een zitbank, waarop je wat kan mijmeren, of wat schrijven zoals ik toen deed. Een wat oudere werkman liep langs, aarzelde even, stapte door, maar draaide zich dan toch nog even om. “Weet je dat die gast die hier ligt (that bloke) slechts twee nummers heeft geschreven?”. ik antwoordde ontkennend, want twee nummers is mij niet bekend. “Hij schreef Ruby Tuesday” voegde hij er wat achteloos aan toe. Ik liet hem voor wat hij was, maar vond het toch merkwaardig dat deze man Ruby Tuesday aan Brian Jones koppelde.
Dan maar even gegoogeld zoals dat vandaag de dag moet.
Een echt sluitend antwoord is er niet. Blijkbaar is het ene Alan Clayson die in een boek Marianne Faithful laat zeggen dat Keith de tekst schreef en Brian de muziek, zonder er ooit credits voor te krijgen. Maar dit wordt dan weer links en rechts betwist. In ieder geval heeft Jagger wel bevestigd dat hij noch met de tekst, noch met de muziek iets vandoen had. Richards beweerde de ene keer dat het over een groepie ging, en de andere keer weer dat het over Linda Keith zou gaan. Linda Keith die in 67 Richards verliet en o.a. optrok met Jimi hendrix.
Misschien moet ene Peter Cnop, Stonesfanaat dat voor ons maar even uitzoeken.