Wie zich vandaag ging verschuilen in zijn/haar werkomgeving moet daar toch wel een zeer grondige reden voor gehad hebben. Een kapotte stoof thuis, zou nog net kunnen. Hoewel, een dag als vandaag moet je beleven, en liefst nog in de buitenlucht, bijvoorbeeld al fietsend door de natuur. 
Meer foto’s op sadeler’s gallery. Doorklikken.
Deze morgen boekhoudkundig gewijs de nodige administratieve taken verricht. In iets meer menselijke taal: rekeningen betaalt. Mijn bankier had mij nog even liggen in een handig kat en muisspel op wat zij noemen: ‘een vernieuwde website’. Het moet zijn dat er een noodzaak bestaat aan het vinden van nieuwe abonnees, want je wordt om de oren geslagen met reclame dat het geen naam meer heeft. Was ik indertijd niet gaan telebankieren om mijn rekeningen te checken en om af en toe wat over te schrijven naar de rekening van iemand anders? Waar vind ik die simpele handelingen terug? Of zit hier meer achter? Wil men mij beletten om mijn geld weg te schenken aan anderen. Tja, het kan een strategie zijn. Niets meer uitgeven, en op die manier rijk worden…
Ik laat het niet aan mijn hart komen en fiets even na twee (een uur sterrentijd), richting Dender en Schelde. Nu het rijden langs de Dender viel best mee, ook al werd daar niet met zout omgesprongen de laatste dagen. Er moet gisteren of deze morgen wel een ijsbreker doorgevaren zijn, want tussen Aalst en het sas van Denderbelle ligt het bevroren oppervlak er bij als was het een opgebroken weg. Indien het om een gewoon graanschip of olietanker ging, mag dit schip zich vanaf vandaag van mij ijsbreker noemen. Het heeft zich van zijn taak behoorlijk gekweten. Bij de brug over de afgesneden oude Dender in Dendermonde, verzamelden de eenden op zoek naar een gat in het ijs. Is het water daaronder misschien warmer? In Dendermonde pik ik in het toerismekantoor een paar exemplaren mee van Flanders Today, de Engelstalige krant over Vlaanderen voor iedereen in de wereld die ons landje wil leren kennen. Mijn foto’s over Carnaval staan er nog niet in. Nog wat te vroeg. Ik wissel nog enkele woorden met de juffrouw achter de eenzame toonbank. ‘Nee, veel volk krijgen we op zo’n dag als vandaag niet over de vloer’, antwoordt ze mij. In Appels heeft veerman Jo vandaag zijn vrije dag, en bovendien ben ik net een minuut te laat. Het wordt dus nog wat doorfietsen langs de Schelde tot Schoonaarde brug, eer ik via de andere oever door de Paardenwei verder fiets, richting Wichelen en Uitbergen. Wind is er niet, en de kou heeft eindelijk de toppen van mijn vingers met rust gelaten. Een kop koffie onderweg, voor anderhalve euro, (waar vind je dat nog?) kikkert op. Een wegwijzer in de buurt van het ‘Riekend Rustpunt’ nodigt uit even halt te houden. De zon begint nu met de snelheid van een vallende baksteen naar de horizon te zakken. Het zijn deze ogenblikken die het leven waar maken om geleefd te worden.
In mijn oren klinkt de soundtrack die bij deze beelden hoort: een live uitvoering, acapella dan nog, van Les tendres Années gebracht door Sylvie Vartan. Het enige wat ontbreekt zijn enkele zware Marschall’s om dit daar en op die plaats door de oneindige stilte te laten schallen. Kippenvelmoment dat wel. Noch Vartan, noch Halliday zijn echte Sarkozyonderdanen, dit even in de marge.
De zon zakt naast enkele verre kerktorens helemaal weg gegrepen door de takken van een kale boom. Nog even en ze ploft neer op het zacht kabbelende water van de Schelde die tijend verdervloed. Enkele kilometer verder rij ik recht naar de bijna volle maan toe. Maan, vloed, hoog water, het hoort bij elkaar, en ik kan het weten sinds mijn doortocht door de Noordzee nu alweer zeven volle manen geleden. Vanavond klasseer ik mijn administratief afgewerkte documenten, en vul ik mijn pensioenaanvraag in. Quicky mag gerust zijn. Mij houdt hij niet meer tegen.
Nog dit: mocht het zijn dat je vandaag in je tuin een geit of schaap had lopen. Wees er gerust in jouw geit heeft meer genoten van deze dag dan jijzelf achter je kleine pc schermpje in je oververhitte air gekoelde werkomgeving…. Morgen gaan we wandelen door de molenmeersen…
