25 september 1980. Het kan eind september nog behoorlijk prachtig weer zijn. Zo moet het ook geweest zijn toen “de Beast” ergens op het Engelse platteland in de buurt van Kidderminster afscheid nam van zijn stieren en koeien, en van Pat. Goesting, om het met een populair Vlaams woord te zeggen, ontbrak. Hij zag het echt niet zitten om dit stukje paradijs op aarde, want dat was, en nog steeds, is het. Dat men hem de ‘beast’ noemde, daar had hij zelf voor gezorgd, of toch zeker de journalisten, die maar wat graag op sensatie uit waren. Thuis was hij den boer, die zich, botten aan, ledig hield met zijn beesten, en zijn tractoren. Dankzij zijn verbeterd inkomen stonden er in die dagen op The Old Hyde, zoals de boerderij heette, ook enkele prachtexemplaren van sportauto’s. Zeg maar het speelgoed van de wat eigenzinnige trommelaar. Hij had er voor gezorgd, dat het hanteren van drumsticks was geëvolueerd van wat roffelen op popplaatjes, tot een heuse kunst binnen het rockmilieu. Dat was zijn kunst. Van de rest moest je hem niet te veel vragen. Legendarisch is het interview, waar de reporter hem een bladvullende vraag stelt, en hij antwoordt met een bedacht: “Yes”. Dat was hem ten voeten uit. Den boer die zich stierlijk verveelde mijlenver van huis tijdens alweer een Amerikaanse tournee. Logisch dat de in de entourage verkerende “kameraden” die zich ook stierlijk verveelden elkaar vonden en de meest waanzinnige grappen uithaalden. Tot nog toe vaak beschreven, al heeft geen enkele insider tot op heden, ook maar de minste joke bevestigt. Het blijft gissen wat indianenverhaal was en wat niet.

//www.youtube-nocookie.com/embed/wX-eam-53-w?rel=0

Tussen de lijnen door valt wel op te maken dat de kermis in feite al eindigde eind 1974. Het moet toen hard aangekomen zijn voor de boer uit de streek van Kidderminster, wanneer hij te horen kreeg, dat hij voorlopig niet terug naar huis zou kunnen vanwege “taks redenen”. De band kon niet anders dan vakantie nemen en vooral geld spenderen, want anders zou dit toch door de Britse fiscus afgeroomd worden. Plant huurde een auto en nam vakantie op de Griekse eilanden. Wat hem bijna het leven kostte, toen het autootje van de weg belandde. Hij zal via de Engelse entourage uiteindelijk in een hospitaal op Jersey belanden. Page zwierf door Indië en Marokko, en God weet waar nog op de wereld. Van Jones weten we niet zoveel over zijn privé leven. Bonzo moet zich serieus verveeld hebben in Zwisterland. Bonzo’s Montreux stamt uit die dagen.

1975 bracht nog het summum aan plaatwerk uit hun carrière, maar toch. Teveel materiaal voor een plaat en te weinig voor twee, wat leidde tot het aanvullen met leftovers uit vroeger dagen, en spielereien als Boogie with Stu met Rolling Stone van het eerste uur Ian Stewart.

Plant krijgt naderhand nog wat meer te verteren, met het verlies van Karac zijn zoontje, die een virus oploopt en niet te redden valt.

Zeppelin toert nadien veel minder, maakt platen van toch iets mindere kwaliteit, al zullen er op de twee platen na 75 nog heerlijke stukken verschijnen. Fans fronsen de wenkbrauwen wanneer ze horen dat een plaat opgenomen wordt in de Polar studios in Zweden, van uitgerekend Abba. Is dit nog de real thing?

Twee keer treden ze tijdens de zomer van 79 op tijdens het overbekende Knebworth festival. Organisator Freddie Bannister houdt er een stevige kater aan over. Het is waarschijnlijk de laatste superdeal die manager Peter Grant had uitgewerkt, en waar zoals gewoonlijk geen speld was tussen te krijgen. Bannister scheurde er wel zijn broek aan, en er zouden de komende 30 jaar geen Knebworth festivals meer plaatsgrijpen.

In 80 (juni/juli) wordt nog getoerd door Europa, waarbij Duitsland en ook Vorst Nationaal wordt aangedaan. De Beast is er zwaarder op geworden, draagt een witte overall en een zwarte bolhoed. Hij lijkt weggelopen uit de film: A Clockwork Orange.

Naar alle waarschijnlijkheid maakte Bonzo in 1980 mee, wat Robert Plant nu al zeven jaar meemaakt. Hoe stap je uit Led Zeppelin? Hoe maak je Jimmy Page diets dat het voorbij is? Hoe vertel je iemand dat het sprookje moet ophouden, en dat je liever op je tractor rijdt en tussen je koeien loopt, dan weer eens op een Amerikaans podium een bende idioten vermaken. Hoe vul je de gaten op tussen de ellenlang uitgesponnen nummers waar vriend Page minutenlang soleert? En de nieuwere nummers, geef toe, dat was toch niet meer hetzelfde.

En dan komt dat telefoontje ergens in september 1980. Pak je kit, zak af naar Londen. We komen samen bij Jimmy, en gaan repeteren voor een volgende Amerikaanse tournee. Ik kan mij voorstellen dat Bonzo die dagen, en zeker de dag van de trip naar Londen verschillende keren voor zichzelf heeft uitgemaakt wat hij zou zeggen: “Jim, ik stop. Ik ga terug naar mijn koeien. Zoek het maar uit.” Terwijl hij mogelijks dacht. “Ik wil niet eindigen zoals Moon the Loon van die andere grootse rockband in de wereld.”

Wie zal het zeggen? Wat we weten is dat hij tijdens de trip naar Londen vanuit het rustige Ruschok, verschillende keren halt heeft gehouden. En dat was niet om een cola tegen de dorst te nuttigen. Neen, viervoudige vodka’s waren het die achterover werden geslagen. Moed indrinken?

foto: Eddy De Saedeleer

Wie zal het zeggen? Bonzo zal allicht nooit gedacht hebben dat hij zo snel weer in Ruschok zou terugkeren. Boven op de heuvel, in de schaduw van het kerkje, waar nog steeds eeuwige rust heerst. Ook al komen er mensen uit de hele wereld, om drumsticks neer te leggen als een eerbetoon.

25 September 1980, the day the music died, again.